Wandelen bij Kootwijk

Koek en zopie, middenop het Kootwijker zand

Het was vandaag werkelijk een ideale wandeldag. Dat kwam heel goed uit want Ab en ik hadden afgesproken om op deze dag te gaan wandelen op de Veluwe. Het was de enige dag die nog open stond in mijn agenda en het KNMI had haar best gedaan om een mooie wandeldag in te plannen har har.
Ab had nog ge-appt hoe laat hij vanmorgen zou komen voor de thee. Dat werd 8.00 uur en uiteraard was hij tien minuten eerder. Daar had ik al rekening mee gehouden; de thee stond dampend klaar.
Aangekomen bij Kootwijk zochten we nog even naar het huis van een ouwe kennis van Ab; had hij in geen 40 jaar ontmoet maar van een andere kennis had hij vernomen dat hij in Kootwijk woonde. Aan het aspect van de tuin dacht Ab al af te kunnen leiden waar het was. Voor de zekerheid vroeg hij het nog aan een allervriendelijkste meneer die iets aan het doen was met een ladder en een boom. Bleek ook imker te zijn en vertelde dat hij geen last had van Varoa mijt. Leuk détail was dat hij zijn bijen alleen van de honing afhielp als de kast gewoon te zwaar was zodat ze het toch in een winter niet op zouden kunnen. Kortom de bijen aten hun eigen honing en geen suikerwater in de winter.
De kennis van Ab konden we uiteindelijk niet traceren maar de ingang van het stuifzandgebied des te beter. Een mooi gebied waar de effecten van de stikstofdepositie erg duidelijk is. Het grijs kronkelsteeltje, een mos dat op een wat slijmerige manier bijzonder goed gedijt op een dieet van neergeslagen stikstof domineerde grote delen van het gebied. Daarom was er een stuk van enkele tientallen hectares afgeplagd. Ondanks het slipgevaar liepen we over de vlakte die overigens ook hier en daar bijzonder fraai was. Uiteindelijk kwamen we ook weer bij de wisenten waar we die vorig jaar hadden gezien. Ook nu stond een viertal van deze runderen zichtbaar voor ons op die zelfde plek. Mooie koppen.
We liepen terug richting Kootwijk en kwamen onderweg grappig genoeg een soort koek en zopie tentje tegen waar overigens niets te koop of te zien was. Ab maakte daar een foto van mij terwijl ik aan een boterhammetje knaagde. Uiteindelijk weer terug naar de auto en slaperig van een dag buiten weer naar huis. Volgens Komoot was het ruim 15 kilometer. Volgens de stappenteller van Ab een stuk meer?!