Gisteren had ik de tas met flessen voor zuivelboerderij Boom en Bosch gebracht. Heel oplettend had ik gekeken voor bijzondere voorjaarsbloeiers die ik eventueel zou kunnen uitsteken voor in de tuin van Roos. En afgezien van een doodenkele vogelmelk - die ik uiteraard laat staan - zag ik een flinke groep van een dertigtal Salomonszegels staan: "daar kan ik er wel eentje van meenemen ", had ik zo gedacht.
Vandaag was het een prachtige wandeldag en zo ging ik op weg. Eerst met de fiets naar het station en vervolgens langs de Kees Boekeschool richting bos. Op geleide van Komoot vond ik een prachtige route waarvan ik niet kon vermoeden dat die zich bevond in de gemeente waar ik inmiddels al ruim 40 jaar woon. Langs de weilanden van Boom en Bosch en door een voormalig landgoed naar ik vermoed. En tot slot op de weg van de Salomonszegels. Even verderop stonden die er schitterend bij. Ik schepte er eentje zorgvuldig uit en deed hem in een plastic literbeker en een plastic zak. Hij was uiteindelijk wel erg lang voor mijn rugzak, maar naar ik dacht kon ik hem wel redelijk buigen. Echter, toen ik bij Roos aankwam en de plant uitpakte bleek hij toch wel geknakt; zonde! Maar we probeerden om de stengel weer rechtop te zetten en te spalken met een houtje en plakband. Een dag later zou Roos de spalk met wat luciferhoutjes verder versterken. En het was niet voor niets want de licht verlepte bladeren trokken weer helemaal bij en de volgende dag stond hij weer fier omhoog, althans voor zover de Salomonszegel dat van nature doet.
Vandaag was het een prachtige wandeldag en zo ging ik op weg. Eerst met de fiets naar het station en vervolgens langs de Kees Boekeschool richting bos. Op geleide van Komoot vond ik een prachtige route waarvan ik niet kon vermoeden dat die zich bevond in de gemeente waar ik inmiddels al ruim 40 jaar woon. Langs de weilanden van Boom en Bosch en door een voormalig landgoed naar ik vermoed. En tot slot op de weg van de Salomonszegels. Even verderop stonden die er schitterend bij. Ik schepte er eentje zorgvuldig uit en deed hem in een plastic literbeker en een plastic zak. Hij was uiteindelijk wel erg lang voor mijn rugzak, maar naar ik dacht kon ik hem wel redelijk buigen. Echter, toen ik bij Roos aankwam en de plant uitpakte bleek hij toch wel geknakt; zonde! Maar we probeerden om de stengel weer rechtop te zetten en te spalken met een houtje en plakband. Een dag later zou Roos de spalk met wat luciferhoutjes verder versterken. En het was niet voor niets want de licht verlepte bladeren trokken weer helemaal bij en de volgende dag stond hij weer fier omhoog, althans voor zover de Salomonszegel dat van nature doet.