Kerst stress

Het moet toch werkelijk niet gekker worden waar je tegenwoordig al geen stress van kunt krijgen. In de Trouw van vandaag ging het over de stress ten gevolge van de aanschaf van een kerstboom. Alles moet perfect zijn; dat is me al opgevallen bij een enkeling van mijn kinderen, maar dat strekt zich toch niet uit tot de kerstboom dacht ik en leidt ook vast niet tot stress.
Mijn herinnering aan de kerstboom hangt in ieder geval op geen enkele wijze samen met stress. In mijn ouderlijk huis stond ieder jaar een kerstboom. Die werd gekocht bij tuinman Bronstede; de tuinman op de hoek. Die familie woonde schuin tegenover waar wij woonden. Was geen tuincentrum zoals tegenwoordig, maar een gehuurde garage waar deze kleine neringdoende zijn gereedschappen opborg maar met de kersttijd voor de hele buurt de kerstbomen verzorgde. Later werd ik bevriend met de zoon van de familie, Gerrie Bronstede. En van hem begreep ik dat die kerstbomenverkoop voor de familie echt een jaarlijks extraatje betekende. In die tijd hadden we het niet zo rijk als tegenwoordig.
Vanaf dat ik met Anneke in Bilthoven woonde was er ook jaarlijks een kerstboom en met ons expanderend gezin was er ook een jaarlijkse foto van de familie onder de kerstboom. Daar bewaar ik nog warme herinneringen aan. Ik zie het zo voor me, die kinderogen, gefascineerd door die lichtjes in de boom. Wèl heb ik destijds een veto uitgesproken over "echte" kaarsen in de boom; vind ik heel mooi hoor, daar niet van, maar veel te gevaarlijk.
Bij mijn achter-achter-achternicht Gertie heb ik nog wel een kerstboom met echte kaarsen mogen aanschouwen en ook bij Rudolf. Dat is toch wel iets heel bijzonders hoor, maar mij niet gezien. Daar krijg ik nou stress van har har.