Ik schrok wakker van de wekker

Camille fotografeert Oude Gracht

Was ik gisteravond vroeg naar bed gegaan na nog een potje te hebben gebridged met Roos daar werd ik erg vroeg weer wakker; er gaat veel door m'n hoofd; ziekbed van schoondochter, de verhuizing van Roos, de wasmachine die het niet meer goed doet, ontzettend volle agenda met verjaardag Peter, bezoek Antwerpen en de kerst. Maar ook lekker werken in de Eilandspolder en een wandeling met Ab op het Kootwijkerzand en bezoek broer Henk die mijn verlichting komt upgraden, stiefzoon Douwe die zijn meissie komt voorstellen. Dat ging allemaal door m'n hoofd; waar haal ik de tijd vandaan. Ik ben zo'n zenuwelijer dat ik me altijd muizenissen in het hoofd haal.
Van de weeromstuit ging ik maar weer verder lezen in de Napolitaanse boeken van Elena Ferrante die ik van Marjorie heb geleend; fascinerende sociaal-psychologische sleutelroman in vier dikke delen.
Ben toch weer in slaap gevallen en werd met schrik wakker van de wekker om half zes. Om tien voor zes stond ik op de bushalte en iets voor 7.00 uur stond ik weer voor de deur bij de flat van Hugo. Waar ik verwachtte dat hij al zo'n beetje op weg was naar z'n werk, daar lag hij nog in Morpheus armen, maar niet lang meer. Hij was pas om 3 uur gaan slapen. Hij was met Marjorie, die daarvoor van haar behandelaars toestemming had gekregen naar een concert geweest. Had de auto bij z'n moeder opgehaald, Marjorie opgehaald uit het hospitaal, concert, terug gebracht naar Leiden en lag dus uiteindelijk pas zeer laat in bed. Zo veel energie had ik zelfs op die leeftijd niet!
Hij hoefde door omstandigheden vanmorgen niet zo vroeg te beginnen.
De monteur kon al om half acht voor de deur staan, maar dat uiteindelijk half tien worden. In die tussentijd las ik boek 3 van Ferrante's serie Napolitaanse vertellingen uit en wisselde van boek met nummer 4. De monteur was behoorlijk lang bezig en kon uiteindelijk wel de oorzaak vinden, maar die niet verhelpen.
Intussen was Camille, de zus van Marjorie verschenen; ze zat te ontbijten en we spraken wat met elkaar. Ik stelde voor om haar nog wat van Utrecht te laten zien voordat ze naar het LUMC voor bezoek aan Marjorie zou gaan. Nou dat wilde ze wat graag. En zo liepen we in alle rust door het centrum van Utrecht. Ze keek haar ogen uit naar al die "oude" gebouwen. De nieuwe gracht en de oude gracht en natuurlijk die schitterende rustige rondgang bij de karakteristieke kerktoren. Tot slot gingen we in de Voorstraat naar een door Marjorie aangegeven bakkertje om voor haar cheesecake te kopen. Daarna teurg naar het station en scheidden onze wegen. Wèl spraken we af dat ik haar zaterdag Amsterdam zal laten zien met een bezoek aan het Rijksmuseum.