Viel niet mee; ik kwam uitgevloerd en - tot mijn verbazing natgeregend - pas om 23 uur aan bij Roos. Gelukkig brandde er nog licht dus lag ze nog niet in bed. Ik wilde nog even gezellig samen een biertje drinken en een beetje napraten over wat we de afgelopen dagen hadden gedaan: Roos was naar de opera Caliban geweest waar haar favoriete zanger Michael Wilmerink de hoofdrol in speelde en ik had vandaag de etappe Simmerath - Monschau uit het oude lijf geperst.
Ik was hedenmorgen helemaal uitgeslapen en had mij voorgenomen om vroeg op te staan; de wekker stond op 5.00 uur. Was niet nodig want om half vier was ik al uitgeslapen en klaarwakker. Net als de afspraak die ik met mijzelf heb gemaakt om het Pieterpad vóór m'n zeventigste nog een keer gelopen te hebben, heb ik ook een jaarlijkse conditietest ingebouwd: de etappe Simmerath - Monschau. En dat wilde ik op deze voorjaarsdag doen.
Om half zeven met de stoptrein naar Utrecht, Intercity naar Heerlen, bus 44 naar Aachen met een dreistufen ticket dat ik bij me had, overgestapt bij de bushof op bus 63 naar Schleiden en uitgestapt in Simmerath. Altijd weer een feest om daar te mogen beginnen aan de prachtige wandeling door het Tiefenbachthal. En wat was het daar een mooi weer; heel wat beter dan vandaag in NL naar ik later begreep; weeronline had deze streek een 9 gegeven. Het was warm genoeg om trui, jas en lange broek in de rugzak te doen; lekker in korte broek daalde ik af via het Tiefenbachtal naar het dal van de Ruhr. Dat eerste stuk maakt me altijd zo vrolijk; lekker relaxed naar beneden met het geruis van het water om me heen; het groothoefblad stond middenin de beek en al bijna in bloei; het zijbeekje kwam als vanouds aangerend door het weiland. Er was opvallend veel water terwijl het toch al lang niet heeft geregend; misschien hier wel, het kan nogal verschillen met NL zoals ik vandaag zou merken.
Over de brug van de Ruhr, een flinke klim en dan het tweede deel van de etappe vanaf Dedenborn. Af en toe at ik een zelfgebakken boterham met boerenboter en beleg dat ik bij de Fleischerei in Simmerath had ingeslagen; wat een kwaliteit die vleeswaren van de zelfslachtende Duitse slagers! Had ik tot de brug over de Ruhr vooral gedaald, daar begint vanaf Dedenborn het zeer geaccidenteerd deel van de wandeling. Het vermoeide me behoorlijk; daar kwam de camping van Hammer in zicht; liep ik toch nog even verkeerd?! Over het bruggetje, door Hammer heen langs de almaal stijgende weg en dan weer het bospad boven het Ruhrdal; veel dalen en stijgen; ik voelde me steeds moeier worden, maar het ging nog best! Het bankje voorbij de oude kersenboom die nog net niet in bloei stond; boterhammetje gegeten en even gerust; ik dacht toen dat ik de bus van half vijf toch niet meer kon halen; achteraf gezien had ik beter de tanden op elkaar kunnen zetten en door kunnen lopen, want ik kwam slecht 15 minuten tekort voor deze bus die de beste terugweg garandeert.
Uiteindelijk kwam ik bij het hutje van de dronken muis waar ik mij verkleedde en in lange broek doorliep naar Monschau. Daar de waterflesjes bijgevuld en wachten op de bus van 17.30 uur. Door naar Aachen en 25 minuten wachten op bus 44 naar Heerlen; daar 20 minuten wachten op de Intercity naar Sittard en opnieuw ruim 20 minuten wachten - waarbij ik helaas wel werd onderhouden door een dame die mij een oninteressant verhaal vertelde waar ik niet om had gevraagd - op de Intercity naar Utrecht en weer ruim een kwartier wachten op de stoptrein naar Bilthoven. Het regende flink in Utrecht maar daar heb je als wandelaar je verdediging tegen: m'n kanariegele plastic regenjasje. Met mijn geduldig wachtende stalen ros het laatste stuk van de reis gefietst. Al met al was ik pas om 23.00 uur bij Roos zoals ik al meldde. Gezellig biertje en een glaasje wijn, stukje kaas erbij en ze vertelde mij dat Michael geweldig had gezongen en geacteerd en ik vertelde hoe heerlijk ik had gewandeld en hoe moe ik was.
Daar kwam het zijbeekje van de Tiefenbach "aangerend" door het weiland |
Om half zeven met de stoptrein naar Utrecht, Intercity naar Heerlen, bus 44 naar Aachen met een dreistufen ticket dat ik bij me had, overgestapt bij de bushof op bus 63 naar Schleiden en uitgestapt in Simmerath. Altijd weer een feest om daar te mogen beginnen aan de prachtige wandeling door het Tiefenbachthal. En wat was het daar een mooi weer; heel wat beter dan vandaag in NL naar ik later begreep; weeronline had deze streek een 9 gegeven. Het was warm genoeg om trui, jas en lange broek in de rugzak te doen; lekker in korte broek daalde ik af via het Tiefenbachtal naar het dal van de Ruhr. Dat eerste stuk maakt me altijd zo vrolijk; lekker relaxed naar beneden met het geruis van het water om me heen; het groothoefblad stond middenin de beek en al bijna in bloei; het zijbeekje kwam als vanouds aangerend door het weiland. Er was opvallend veel water terwijl het toch al lang niet heeft geregend; misschien hier wel, het kan nogal verschillen met NL zoals ik vandaag zou merken.
Over de brug van de Ruhr, een flinke klim en dan het tweede deel van de etappe vanaf Dedenborn. Af en toe at ik een zelfgebakken boterham met boerenboter en beleg dat ik bij de Fleischerei in Simmerath had ingeslagen; wat een kwaliteit die vleeswaren van de zelfslachtende Duitse slagers! Had ik tot de brug over de Ruhr vooral gedaald, daar begint vanaf Dedenborn het zeer geaccidenteerd deel van de wandeling. Het vermoeide me behoorlijk; daar kwam de camping van Hammer in zicht; liep ik toch nog even verkeerd?! Over het bruggetje, door Hammer heen langs de almaal stijgende weg en dan weer het bospad boven het Ruhrdal; veel dalen en stijgen; ik voelde me steeds moeier worden, maar het ging nog best! Het bankje voorbij de oude kersenboom die nog net niet in bloei stond; boterhammetje gegeten en even gerust; ik dacht toen dat ik de bus van half vijf toch niet meer kon halen; achteraf gezien had ik beter de tanden op elkaar kunnen zetten en door kunnen lopen, want ik kwam slecht 15 minuten tekort voor deze bus die de beste terugweg garandeert.
Middenin het stromende water stond het groot hoefblad al bijna in bloei |