Eilandspolder

Op naar het eerste eiland

Weer een vroegertje vanmorgen. Op naar de Eilandspolder, Het beloofde een mooie, droge dag te worden. Op onze gewone tijd, d.w.z. half acht in de morgen ontmoette ik Ab op het busstation van Edam. Op naar "de taart" die Corinne ons iedere werkdag weer verschaft. Dit blijft toch wel een hoogtepunt van onze werkdagen hoor. Tot onze verbazing was de bakkerszaak wel open maar er bleek nog geen taart te zijn; die moest nog worden geleverd vanuit Amsterdam Noord. Maar dat duurde niet lang; de vriendelijke chauffeur kwam met het heerlijk gebak aanzetten en wij spoedden ons naar het clubhuis waar de hele goegemeente ons al met smart stond op te wachten. Het kantoor was gewoon te klein; deze vrijwilligersgroep wordt steeds groter en dat komt toch echt niet alleen door de taart van COrinne. Er heerst zo'n ontzettend genoeglijke sfeer. Alvorens we het water op gaan wordt eerst de politiek besproken en voor ieder probleem een oplossing geformuleerd; kostelijk!
De enorme taart probeerde ik te lijf te gaan met "Herman", het broodmes. Viel niet mee; een enorme lading slagroom en zeker veertig centimeter taartbodem moest eerlijk in moten verdeeld worden.
Daar gingen we het water op; het was niet eens koud. Ongelooflijk veel kieviten verduisterden het luchtruim. vijftienduizend werd door de kenners geschat. Ook goudpluvieren werden gezien. Ik had gelukkig mijn Swarovski bij me en genoot van de enorme vluchten vogels. Was echt bijzonder.
Ab had al vier landjes gemaaid. Die namen we stuk voor stuk op hark en vork en met zo veel werkers was het relatief snel gepiept. Ik vind het zo ontspannend deze inspanning. Was weer genieten!
Ik kon weer met Herman terug rijden naar Zaandam Kogerveld. Het bleek dat Jan Wim geboren was in de straat waar mijn grootouders destijds woonden. Een echte zaankanter dus.