Op m'n dressoir lag al enige tijd een boek dat ik van Roos ter lezing had gekregen: "Een gegeven dag", met op de kaft die dag aangegeven waar het om draait: 29 februari, schrikkeldag. Dat was mij deze week opgevallen en ik vond het dan ook vanzelfsprekend dat ik dat boek vandaag zou gaan lezen. Zo vaak is het geen schrikkeldag.
En die schrikkeldag speelt eigenlijk een zeer bescheiden rol in het voortreffelijk verhaal van de pen van deze bijzondere auteur; Robert van Gulik, wetenschapper, deskundige op het gebied van de Oosterse culturen, doctor in de Oosterse talen en ook schrijver inderdaad. De serie over rechter Tie is van zijn hand.
Op een avond is de hoofdpersoon op weg naar een eetafspraak met vrienden; deze afspraak vindt iedere maand plaats op de eerste dag van de maand en de hoofdpersoon had er niet aan gedacht dat dat pas de volgende dag zou zijn: schrikkeldag, één keer in de vier jaar de laatste dag van februari. De rest van het verhaal houdt het midden tussen een jongensboek en een thriller, maar het einde is uitgesproken filosofisch en bepaald door de kennis van het Zen-boeddhisme van auteur. Ik heb het in één ruk uitgelezen en Roos vervolgens ge-appt dat ik haar advies met veel plezier had gelezen en dat zij mij toch wel erg regelmatig heeft gewezen op leesvoer dat mij bijzonder smaakte, zo niet mijn visie op dingen heeft veranderd! Denk maar aan: "De rand van chaos".
En die schrikkeldag speelt eigenlijk een zeer bescheiden rol in het voortreffelijk verhaal van de pen van deze bijzondere auteur; Robert van Gulik, wetenschapper, deskundige op het gebied van de Oosterse culturen, doctor in de Oosterse talen en ook schrijver inderdaad. De serie over rechter Tie is van zijn hand.
Op een avond is de hoofdpersoon op weg naar een eetafspraak met vrienden; deze afspraak vindt iedere maand plaats op de eerste dag van de maand en de hoofdpersoon had er niet aan gedacht dat dat pas de volgende dag zou zijn: schrikkeldag, één keer in de vier jaar de laatste dag van februari. De rest van het verhaal houdt het midden tussen een jongensboek en een thriller, maar het einde is uitgesproken filosofisch en bepaald door de kennis van het Zen-boeddhisme van auteur. Ik heb het in één ruk uitgelezen en Roos vervolgens ge-appt dat ik haar advies met veel plezier had gelezen en dat zij mij toch wel erg regelmatig heeft gewezen op leesvoer dat mij bijzonder smaakte, zo niet mijn visie op dingen heeft veranderd! Denk maar aan: "De rand van chaos".