De toegang tot het Oppad, een veenpaadje van 'sGraveland naar Kortenhoef |
Om 8.57 met de trein naar Utrecht, door naar Breukelen en met bus 120 naar Loenen a/d Vecht. Een fraai, slaperig dorp aan de Vecht, maar.... met een ambachtelijke slager waar ik uiteraard even een stuk worst kocht. En wie stopt daar voor de deur met z'n fiets en stapt binnen, de enige persoon die ik ken uit Loenen, Simon de pianostemmer aan wie ik vorig jaar mijn piano heb gegeven. Dus hebben we nog even over e.e.a. staan praten. Kauwend op de worst langs de Vecht, oversteken bij de verkeersbrug en aan de andere kant van de Vecht weer verder. En daar begon één van de schitterendste landschappen die wij kennen in NL; het plassengebied, oude veengebieden die in de 17e eeuw werden ontdaan van veen en door de werking van de wind verwerden tot grote plassen. De Loosdrechtse-, Ankeveense-, Vinkeveense- en nog veel meer plassen zijn, net als heide, man-made schitterende natuurgebieden en fijn om te wandelen en te fietsen. Hier over de kades die nog door de plassen voeren. Zo liep ik vandaag over de Lambertszkade, de Kromme Rade, langs natuurgebieden van Natuurmonumenten en vervolgens door het veen over het Oppad, een oud kerkepad met recht van overgang (zie alle foto's). De bloemenpracht in de natuurlijke wateren kon ik zo mooi naar me toe halen met de verrekijker en het was als de schilderijen van Monet, maar dan echt en dus nog mooier.
Natuurgebied langs de Kromme Rade |
Met de bus terug en toen door naar een concert in Utrecht in de Willibrordkerk. Het requiem van Duruflé besloot voor mij het actieve deel van de dag. Nog even dit Bloggie geschreven en nu heb ik geen energie meer. Een fantastische dag en zo vlakbij huis!