|
Sanne, na de eerste kennismaking |
Mijn drie "nieuwe dochters" hadden onderling bekokstoofd dat we vandaag bij elkaar zouden komen bij mij op de flat om kennis te maken met Sanne, de derde loot aan onze extended family. Huis enigszins opgeruimd zij het niet zo precies als bij de
kennismaking met Nathalie, maar toch best opgeruimd. Roos had nog even alles gestofzuigd en zo tegen elven zaten we klaar voor de dingen die komen zouden. Om half twaalf was Nathalie er al; hadden we alle tijd om de analoge camera's met alle lenzen en andere onderdelen te bewonderen. Zag er allemaal nog pico bello uit; ze was er duidelijk heel blij mee; deed me plezier. Ik gebruik mijn oude spiegelreflexcamera's al decennia lang niet meer; de digitale kiekjesmakers hebben die zware apparaten van hun plaats gedrukt. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om ze weg te gooien; tot mijn grote genoegen bleek Nathalie erg graag een analoge camera voor zwart-wit film fotografie te willen hebben; kwam dus heel goed uit. Ze had al een zware rugzak, maar met enige moeite konden al die kilo's er nog wel bij?!
|
Spelen met de kleintjes in de hal |
Keurig om 12 uur ging de telefoon; Sanne: "welke kant moet ik op vanaf de bushalte". Dat was snel geregeld en daar kwam ze aan; vanaf het balkon werd ze door ons toegezwaaid; een vrolijke ontvangst. Maar bij binnenkomst natuurlijk een traantje van emotie. We hadden al uitgebreid gechat, maar de zoektocht van een donorkind en het uiteindelijk vinden van, maar vooral het kennis maken met "die onbekende donor" betekent uiteraard een heel emotioneel moment. Je vertegenwoordigt als donor de helft van de eigenschappen en dat speelt heel sterk voor de kinderen.
Vervolgens natuurlijk de kennismaking met Roos en Nathalie en daarna babbelen. De twee halfzusjes gingen direct aan het vergelijken; zo leuk. Mariska kwam wat later; moest eerst even langs de huisarts. Zij kwam met de twee kleintjes Lieva en Guusje de trap op. En toen waren we compleet. Een hele bak dames in m'n flatje en dat is goed voor een hoop gebabbel. Reuze gezellig zo allemaal bij elkaar; ook de kleintjes vermaakten zich.
|
En dan aan de maaltijd |
Gewoon bij elkaar zijn en met elkaar praten en elkaar leren kennen dat is het verloop van zo'n eerste bijeenkomst; opluchting en op je gemak voelen zijn de belangrijkste krenten in de kennismakingspap. Sanne had er ontzettend tegenop gezien en had nooit gedacht ooit met "haar donor" kennis te maken; iedereen had haar verteld dat dat bijna uitgesloten was. Tòch had zij zich gemeld in het geheime Facebook forum voor donoren en donorkinderen en daar had ze Mariska "ontmoet", beiden verwekt in de kliniek van het Erasmus bij dokter van der Zon, mij goed bekend har har; die twee hadden al snel hun gelijkenis opgepikt. En zo is het gekomen.
En dan, net als na afloop van een avontuur met Asterix en Obelix aan tafel en - inmiddels traditioneel - met paling, zalm, foie gras, franse kazen en in dit geval voor vegetarische Sanne ook Imam Bayildi dat gelukkig in goede aarde viel. En die meiden kunnen toch eten! Heel gezellig allemaal.
De afwas hebben we laten staan voor morgen; nog een glaasje wijn genomen bij Roos thuis en vroeg in de koets; geslapen als een roos!
|
Mariska en Sanne lijken sterk op elkaar |
Tja, Roos heeft alle foto's gemaakt en staat er helaas zelf niet op. So sorry Roos.