Twee concerten op monumentendag

Jut en Juul luisteren als enigen in de tuin. 

Niet te geloven, maar vanmorgen woog ik voor het eerst sinds vele decennia minder dan 80 kg; de nauwkeurige weegschaal van Roos bleef steken bij 79,6 kg; niet te geloven. Dat regime van (heel) veel wandelen en zeer matig eten werkt uitstekend. En niemand wil natuurlijk geloven dat je er gewoon geen honger bij hebt. Dus heel verheugd begon ik de dag met een half geroosterd boterhammetje met jam en dik boter plus een half geschild peertje en dat alles liefdevol geserveerd door Roos.
Daarna ging ik naar de flat om de rugzak te pakken en op weg naar het station; wandelend natuurlijk. Ik ontmoette Roos op het Domplein in Utrecht alwaar om 11.00 uur een carillon recital zou plaatsvinden. Roos wist uit de folder dat de tuin van de kerk was open gesteld om het recital in alle rust te kunnen beluisteren. Tot onze verbazing waren we de enigen die daarvan gebruik maakten; wèl waren er wat buitenlandse toeristen die elkaar stonden te fotograferen in die kennelijk nogal bijzondere tuin; wij zaten als enigen op een bankje rustig te luisteren. Was heel genoeglijk.

Vervolgens gingen we in het kader van open monumenten dag naar een lezing over de Utrechtse Maliebaan door Ad van Liempt, de schrijver van het boek "Aan de Maliebaan". Deze lezing vond plaats in het gebouw dat tijdens de oorlog door de Duitse machthebbers als kantoor in gebruik was; heden een kantoor van de Rabo bank die de gehoorzaal van het gebouw voor deze presentatie ter beschikking had gesteld. Een bijzonder leuke en informatieve lezing, geestig en onderhoudend gebracht.
We bezochten nog een paar gebouwen die in het kader van de open monumenten dag open waren gesteld op weg naar het volgende programma onderdeel: een orgel concert door Wouter van Belle, organist van de Catharijne kathedraal en Roos bekend vanwege de vorige week bezochte cursus compositie.

Wouter van Belle achter het orgel van de
Catharijne kathedraal te Utrecht

Leuk om kennis met hem te maken; hij stelde het duidelijk op prijs dat we gekomen waren. Hij ging o.a. drie werken van Bach ten gehore brengen en daar verheugde ik me erg op. Dat deed hij op een relatief klein orgel, maar er zat een fenomenaal geluid in. Het tweede stuk dat hij speelde, "Wachet auf, ruft uns die Stimme" ken ik van buiten; het stuk nam merkwaardig genoeg bezit van me; ik wist gewoon niet meer waar ik was en dat tot twee maal toe. Fantastisch gevoel; geen dag zonder Bach las ik laatst ergens en daar ben ik het wel mee eens.
Daarna bespeelde Wouter het grote kerkorgel en wie dat wilde mocht mee naar boven. Daar speelde hij drie wat moderner stukken; ik genoot ontzettend van de prachtige klanken en zat met bewondering te kijken wat je een halve acrobaat moet zijn om zo'n ingewikkeld instrument te kunnen bespelen; deed me denken aan het werken met de elektronen microscoop alleen hoefde je daar je voeten niet voor te gebruiken; het aantal knoppen en toetsen was vergelijkbaar.
Na afloop gingen we bij een Syrisch restaurant een kop linzensoep nuttigen; leuke plek om nog eens terug te komen.
We namen afscheid; Roos ging nog even de stad in; ik nam de trein en heb nog een flink stuk door het bos gewandeld. Inderdaad vrij obsessief?!