Oeuf Benedictine

Het Roode Koper

Na een heerlijke nachtrust in hotel "het Roode Koper" werden we pas om 8.15 uur wakker; het was prachtig weer; vanuit het venster van de hooggelegen kamer konden we de fraai aangelegde en onderhouden tuin van het complex goed zien; de achtergrond van hoge dennen maakten het tot een sprookjesachtig geheel.
We trokken ons "pakkie deftig" weer aan en gingen naar de eetzaal waar we gisteravond zo culinair verwend waren geweest; alles was inmiddels gechangeerd; rondom was van alles eetbaars zonder opdringerigheid neergezet. We werden keurig ontvangen door een jonge vrouw die ons een tafel wees en vroeg of ze de jus d'orange voor ons kon inschenken. Wij gingen intussen aan het buffet vast het een en ander aan lekkers op een bord verzamelen. Nadat we ook van koffie waren voorzien ontdekten we een menu kaart op tafel met daarop een keur aan ei-gerechtjes. De dame kwam vragen wat wij zouden willen; ik had daar niet in eerste instantie op gerekend; onze borden lagen al vol met lekkers. Tòch bestelden we respectievelijk een wentelteefje met bosbessencompote en een Oeuf Benedictine (vanwege de sauce Hollandaise).

Bankje langs de beek

Mijn oeuf Benedict werd al snel geserveerd. Het zag er echt uit als een kunstwerkje: een brioche met daarop wat fijn gesneden spinazie, een gepocheerd ei en daar overheen de sauce hollandaise, gegarneerd o.a. met wat bloemblaadjes. Niet alleen prachtig om te zien maar ook nog eens verrukkelijk om op te smikkelen. Ook Roos genoot van haar even later uit de voortreffelijke keuken verschenen wentelteefje. Mensenkinderen wat voelden we ons weer verwend. Allerlei ander lekkers maakte dit ontbijt helemaal af!
Daarna weer onze normale outfit aangetrokken en op pad; het was schitterend weer. Eerst nog een onsie in de tuin voor de villa en natuurlijk een mooie foto van het geheel. Helemaal vrolijk gingen we op pad; wat waren we verwend; gaan we vaker doen!

Geen druppel water in de bedding

Hier, wat hoger op de Veluwe stond alweer water in de beek, maar verderop bij het bankje was de bedding helemaal droog; het leek wel of ze gedempt was met het zand dat erin is gestort om de beek haar oorspronkelijke vorm weer terug te geven en het grondwaterpeil in dit gebied te verhogen; een merkwaardig gezicht. De droge zomer heeft zijn sporen achtergelaten, maar de natuur is sterk; tussen de verdroogde bosbesstruikjes zie je alweer jong groen verschijnen na de droogte van deze zomer; de wilde zwijnen ploegen de grond flink om; eikels alom, dus honger zullen die vreetzakken niet meer hebben. Veel jongen schijnen te zijn bezweken tijdens de droogte door voedselgebrek.
Hier en daar zittend op bankjes, genietend van de omgeving en de warme zon liepen we terug richting Nunspeet. We vonden wat oude plekjes terug; we komen hier al zo lang! Ik memoreerde nog hoe ik hier de eerste keer kwam met vriend Dick toen we het Zuiderzeepad liepen. Ik was toen al direct onder de indruk; kom hier al zo'n 35 jaar.