Een jong gezin aan de wandel

Voor vandaag hadden we opnieuw de wandeling van Nijverdal naar Holten op het programma staan; deze keer met overnachting in "De Swarte Ruijter" en een sterrendiner in het restaurant aldaar. Maar eerst met de trein naar Nijverdal; het was weer een prachtige wandeldag. Voor de zekerheid had ik me aangekleed voor 15 graden buitentemperatuur; zelfs een lange onderbroek?! Was volstrekt niet nodig; ik liep dan ook in de loop van de middag behoorlijk te puffen en te zweten. Maar mooi bleef de wandeling!
We kwamen weer via de smalle paadjes in het stuk met de dansende bomen en de jeneverbessenstruiken; dat vind ik een fascinerend deel van deze mooiste etappe van het Pieterpad. We hadden op een bankje net onze lunchboterhammetjes weg geknaagd en weer op weg gingen toen een jong gezin - vader, moeder en twee jonge kinderen - parmantig aan kwam stappen. We liepen samen op; de kinderen liepen gewoon een volwassen tempo tot mijn verbazing. Ik kwam in gesprek met de vader en gaf aan dat ik het zo goed vond dat ze al met deze kinderen aan de wandel gingen; was ook duidelijk niet de eerste keer. Ze waren deze zomer in de Alpen geweest en de dochter van een jaar of vijf vertelde honderduit over haar ervaringen; ze had marmotten gezien en een enorm onweer waar ze nog van onder de indruk was. En ondertussen stevig doorlopen!

Onze wegen splitsten weer en Roos en ik spraken ons genoegen uit over dit ouderpaar; zo doen Joke en Pieter het ook denk ik; lekker aan de wandel met de kids; zijn nu nog een stuk kleiner natuurlijk, maar Bram stapt al flink mee zag ik laatst op een videootje dat Joke me stuurde.
Zo rond een uur of vier kwamen we aan bij "De Swarte Ruijter" en werden we gezellig ontvangen. Mooie kamer met volop uitzicht op het bos zoals Roos van de week had gevraagd; was wel een beetje gek dat we hier binnen een week opnieuw waren?! zij het nu niet alleen maar voor een kop koffie.
Douchen, wat lezen en toen aan de maaltijd. Was me vorige week al opgevallen dat de muziek bepaald niet onze goesting was, daar vond ik het tijdens het aperitiefje ronduit hinderlijk; van die zich eindeloos herhalende oerwoudklanken. Ik vroeg of het wat zachter kon; kon kennelijk niet, want ondanks het: "ik zal kijken wat ik voor u kan doen", bleef deze rot "muziek" de hele avond klinken. Later, toen het drukker werd hadden we er overigens geen hinder meer van vanwege het gezellige geroezemoes.
Een echt hoog kwalitatief sterrendiner volgde; allemaal kleine gerechtjes met een palet aan smaken. Het was weer verrassend en eigenlijk precies genoeg. Lekker glas wijn erbij en toen konden we er weer tegen.