"Vroegig", pakweg een kleine veertig jaar geleden was ik lid van de Biltsche Vogel Vereniging, een club van mannen die als liefhebberij hadden: "het kweken van vogels"; niet voor de consumptie, maar voor het plezier. Veelal tropische vogels; veel kanaries en Australische prachtvinken. Ik deed er al eerder enig verslag van.
Het hoogtepunt van het verenigingsleven was wel de jaarlijkse TT, de tentoonstelling; uit die tijd stamt ook mijn favoriete afkorting "TT", voor tentoonstelling. Een aantal keurmeesters, zeg maar, de jury keurde urenlang eindeloze aantallen vogeltjes in kooitjes; vogeltjes van diverse pluimage, waarbij het ging om de zang bij zangkanaries, de kleur bij kleurkanaries en ook bij de overige vogels als rijstvogels, Gould amadines en noem maar op om kleur, houding en algemene conditie. Ik heb bij zo'n keuring wel meegeholpen om de kooitjes aan te dragen; het ging er allemaal verdraaid serieus aan toe. En uit al die vogels werden "kampioenen" gekozen in verschillende categorieën, maar ook een algemeen kampioen; een eenzaam vogeltje in een kooitje met een grote kroon op de kooi stond dan bij de publieksopenstelling te kijk.
Hoe je uit zo'n keur van vogels van verschillende pluimage een algemeen kampioen kunt aanwijzen vind ik magistraal. Dat gevoel had ik ook gisteravond bij de finale van het IVC, het Internationaal Vocalisten Concours. Uit een oorspronkelijk 400-tal kandidaten was na een aantal voorrondes een negental vocalisten, zangers en zangeressen geselecteerd die vanavond met orkest begeleiding hun zangkunst ten gehore mochten brengen in de vorm van competitie. Er was van vrijwel iedere stemsoort - ik miste de alt(us) en de bas - een vertegenwoordig(st)er. En hoe kun je een sopraanstem - de koningin onder de stemsoorten mijns inziens - nu vergelijken met de countertenor, een bariton of een tenor.
Na afloop trok een bijzonder gerenommeerde jury zich terug; o.a. Kiri te Kanawa, een zangeres die ik al decennia lang bewonder was jurylid, dus niet mis.
Gelukkig waren er vele prijzen, waaronder een publieksprijs, een oratoriumprijs en nog enkele zodat de meesten van de negen wel ergens een prijs voor kregen. Mijn twee voorkeuren, twee sopranen, mijn absoluut favoriete stemsoort kregen gelukkig beiden een prijs. Maar tot mijn grote verbazing ging de hoofdprijs naar een tenor; hij had weergaloos gezongen zoals zeker vijf van het negental, maar ik had niet verwacht dat juist hij de hoofdprijs zou krijgen. Al met al was het een heerlijke avond geweest met veel afwisseling. Op station Utrecht heb ik een van de muzikanten van het orkest nog bedankt voor de heerlijke avond. Zij had zelf ook erg genoten van het afwisselend programma, want dat was het!
Overigens was Lenneke Ruiten, sopraan en winnares van IVC 2002 de absolute "kers op de taart"; zij sloot de avond met de waanzin aria wel zo ongelooflijk goed. Roos is facebookvriend met haar en heeft haar gisteravond nog gemeld hoe goed ze het had gevonden.
Het hoogtepunt van het verenigingsleven was wel de jaarlijkse TT, de tentoonstelling; uit die tijd stamt ook mijn favoriete afkorting "TT", voor tentoonstelling. Een aantal keurmeesters, zeg maar, de jury keurde urenlang eindeloze aantallen vogeltjes in kooitjes; vogeltjes van diverse pluimage, waarbij het ging om de zang bij zangkanaries, de kleur bij kleurkanaries en ook bij de overige vogels als rijstvogels, Gould amadines en noem maar op om kleur, houding en algemene conditie. Ik heb bij zo'n keuring wel meegeholpen om de kooitjes aan te dragen; het ging er allemaal verdraaid serieus aan toe. En uit al die vogels werden "kampioenen" gekozen in verschillende categorieën, maar ook een algemeen kampioen; een eenzaam vogeltje in een kooitje met een grote kroon op de kooi stond dan bij de publieksopenstelling te kijk.
Hoe je uit zo'n keur van vogels van verschillende pluimage een algemeen kampioen kunt aanwijzen vind ik magistraal. Dat gevoel had ik ook gisteravond bij de finale van het IVC, het Internationaal Vocalisten Concours. Uit een oorspronkelijk 400-tal kandidaten was na een aantal voorrondes een negental vocalisten, zangers en zangeressen geselecteerd die vanavond met orkest begeleiding hun zangkunst ten gehore mochten brengen in de vorm van competitie. Er was van vrijwel iedere stemsoort - ik miste de alt(us) en de bas - een vertegenwoordig(st)er. En hoe kun je een sopraanstem - de koningin onder de stemsoorten mijns inziens - nu vergelijken met de countertenor, een bariton of een tenor.
Na afloop trok een bijzonder gerenommeerde jury zich terug; o.a. Kiri te Kanawa, een zangeres die ik al decennia lang bewonder was jurylid, dus niet mis.
Gelukkig waren er vele prijzen, waaronder een publieksprijs, een oratoriumprijs en nog enkele zodat de meesten van de negen wel ergens een prijs voor kregen. Mijn twee voorkeuren, twee sopranen, mijn absoluut favoriete stemsoort kregen gelukkig beiden een prijs. Maar tot mijn grote verbazing ging de hoofdprijs naar een tenor; hij had weergaloos gezongen zoals zeker vijf van het negental, maar ik had niet verwacht dat juist hij de hoofdprijs zou krijgen. Al met al was het een heerlijke avond geweest met veel afwisseling. Op station Utrecht heb ik een van de muzikanten van het orkest nog bedankt voor de heerlijke avond. Zij had zelf ook erg genoten van het afwisselend programma, want dat was het!
Overigens was Lenneke Ruiten, sopraan en winnares van IVC 2002 de absolute "kers op de taart"; zij sloot de avond met de waanzin aria wel zo ongelooflijk goed. Roos is facebookvriend met haar en heeft haar gisteravond nog gemeld hoe goed ze het had gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten