06 september 2018

M'n laatste interview

Het hele gedoe rondom het donorgebeuren is gelukkig een stuk rustiger geworden; de nieuwe kinderen zijn ook aan de situatie gewend kennelijk; ik hoor nauwelijks meer iets van hen. Ook met het geheime Facebook forum ben ik wel een beetje klaar. Neemt niet weg dat ik me er graag voor heb ingespannen om andere donoren te stimuleren om zich kenbaar te maken; de (aanvankelijk?) schrijnende behoefte van de donorkinderen om hun donorvader te leren kennen is er niet minder om geworden.
Ik was benaderd of ik geïnterviewd wilde worden voor het tijdschrift 50Plus en dat vond vanmorgen plaats. Roos nam op mijn verzoek ook deel aan het gesprek omdat we het hele proces toch wel sterk met z'n tweeën hebben beleefd, hetgeen voor de volledigheid van het beeld van belang is mijns inziens.
Maar dit is wel het laatste wat ik op dit gebied ga doen; het afgelopen jaar was emotioneel best zwaar en we willen nu gewoon weer terug naar "things as usual". Mochten zich er nieuwe donorkinderen melden, prima, maar geen heisa meer.
Het interview liep vlot; het was regenachtig weer, dus van wandelen kwam niets, dus dan maar wat keuken-werkzaamheden. Gisteren had ik al een zakje ribbetjes van wild zwijn gekookt; nu ontbeend en het vlees fijn gesneden en met ui, gekruid met sambal en kerrie tot een smakelijke hap gemaakt. Gierst gekookt in de bouillon en toegevoegd. Het was weer zo veel dat ik een flinke bak aan Roos heb gegeven.
's-Avonds een dinertje met het bestuur van de VvE, de Vereniging van Eigenaren van onze flat. Dan gaat er veel over tafel. Fijn gesproken, lekker gegeten en het werd behoorlijk laat.

Geen opmerkingen: