Snotverkouden naar Ian Bostridge

Arme opa; kan niet komen

Allemachtig; na een vreselijke nacht met niet tegen te houden neusloop moest ik de dag beginnen. Was ik eigenlijk van plan geweest om "opa bellen" voor te zijn, daar heb ik Joke moeten appen dat ik te snotterig was om langs te komen zoals ik van plan was. Kleinzoon Bram en ik zijn wederzijds nogal goede maatjes geworden; regelmatig krijg ik een telefoontje van Joke en dan riep ik steevast: "hi ourse!", maar de laatste tijd kreeg ik dan steeds de kleine Bram aan de telefoon die het gesprek strijk en zet opende met: "opa bellen"; dan had hij Joke gevraagd om mij te bellen. Ik wilde hem wel weer eens zien en had me voorgenomen om onverwacht aan hun ontbijt te verschijnen op "mamma dag". Maar nu moest ik een foto sturen met mijn verkouden kop erop en onderschrift: "arme opa".
Maar dat liet Joke niet op zich zitten en ik kreeg een bericht dat ik een video-oproep had gemist. Met enig geworstel kreeg ik dat alsnog voor elkaar en ja hoor, kleine Bram - eveneens verkouden zag ik aan zijn loopneusje - en ik konden de conversatie voortzetten. Toch wel verrijkend hoor al die moderne communicatiemiddelen.
Maar de dag ging voort en ik neuzelde me er al niezend en snuitend doorheen. Voelde me beroerd en ben maar af en toe op bed gaan liggen. Wel even boodschappen gedaan met voortdurend een zakdoekje in de aanslag. Bij Theo was rucola gehaald en het blik gesiers geopend en mezelf vreselijk verwend. Ga ik morgen Roos ook op vergasten en dan zelfs met een stukje foie gras erbij!
's-Avonds hadden we een concert in Vredenburg met Ian Bostridge de beroemde tenor; zijn uitvoering van "Die schöne Müllerin" roert mij telkens weer tot tränen. Zag ik wel tegenop vanwege het gevaar van hoesten tijdens de uitvoering. Dik ingepakt, met muts op naar Utrecht; zakdoek voortdurend in de aanslag en een beetje kuchen tijdens de harde delen van de liederen. Ging eigenlijk best goed. Tot mijn verbazing was de Hertz zaal niet eens afgeladen vol; in tegendeel, misschien half vol. Dick zei het al; Utrechters zijn geen cultuurliefhebbers. Roos vond het optreden trouwens tegenvallen en enkele anderen, waaronder een ons goed bekend lid van de VvHL vonden dat ook. Ik was het niet met hen eens, maar ben misschien ook niet zo'n kenner; vooral na de pauze vond ik het een feest om "Dichterliebe" in een live uitvoering van deze grote zanger te mogen horen. Soms fluisterend en dan weer stevig aanzettend met zijn bijzonder stemgeluid; ik genoot ervan. Niet te geloven trouwens dat hij met zo'n mager lijf zo energiek kan zingen; vond hem er maar matig uitzien.
Wat mij nogal tegenviel was de Hertz zaal; deze is eigenlijk ook te groot en vooral te hoog voor de uitvoering van liederen en absorbeert daardoor te veel van het geluid. Wordt overigens als de akoestisch beste zaal van het Vredenburg beschouwd?! De hal van het gebouw "Opera en Ballet" in Amsterdam is akoestisch een stuk beter ondanks dat die nog hoger is.
Grappig genoeg was mijn conclusie vooral dat ik meer naar de concerten van "de Vrienden", oftewel van de VvHL wil gaan; de intimiteit van grote huiskamer of kleine zaal hoort zo ontzettend bij "het Lied". Overigens is het natuurlijk fantastisch om Ian Bostridge te horen met Dichterliebe en ander bekend werk van Schumann, maar de vaak onbekende liederen die door de zangers van de VvHL worden gezongen dagen je als toehoorder meer uit. Ik heb nu dan ook de concertagenda van de VvHL direct in mijn bladwijzers verstopt. Kan ik in de weekenden eens kijken wat en waar wordt uitgevoerd. Aan de liedliefhebber die dit leest zou ik willen adviseren om ook lid te worden van deze Vereniging en de concerten te gaan genieten. Grapje: een jaar lidmaatschap is goedkoper dan een concert van Ian Bostridge! Maar dat is zeker niet de reden waarom wij (al vele jaren) lid zijn hoor.