Luidruchtig prentenboek

Een hilarisch boekwerkje

Vandaag op bezoek bij dochter Joke en haar kinderen, Bram en Ronja. Ze had gevraagd of ik vroeg wilde komen; misschien konden we nog een stuk gaan fietsen of anderszins. Het was nogal matig weer en de slaapschema's van het jonge volkje hield ons overigens de hele dag thuis. Vind ik niet erg; zou absoluut niet meer met een kind op de fiets durven rijden.
Bram en ik kunnen het prima vinden; Ronja vindt mij maar een vreemde meneer; als "mamma" niet in de buurt is dan zie je de onzekerheid op haar babysnuitje groeien en trekt ze een lipje. Als ik me dan niet snel genoeg terugtrek zet ze het op een treurig huilen: "mamma, kom gauw". Moet daar altijd om lachen; hebben de meeste kleintjes, vooral bij mannen. Joke vertelde mij ook dat Ronja een broer van vader Pieter ook een reden vond om te gaan huilen, terwijl ze geen enkel probleem had met zijn echtgenote. Grappig, zoals die kleintjes dat aanvoelen; bij moeders ben je geborgen.
Bram niet, die zat lekker te eten; een fantasie in yoghurt, muesli, aardbeien en appel. Keurig met een lepel schepte hij het zelf naar binnen. Af en toe wat knoeien, waarvoor hij het gebaar goed kende. Hij praat al behoorlijk goed en erg veel gebaren heb ik hem niet meer zien doen. Is ook niet meer nodig voor de communicatie; hij kan prima duidelijk maken wat hij wil.

De kleine Ronja

Later sleepte hij met boekjes; ik ging die voorlezen en natuurlijk alle dieren met hem repeteren. Is wel merkwaardig al die vriendelijk kijkende karikaturen van wilde dieren met kleren en op fietsjes, in vliegtuigen en opa maar repeteren: "een olifantje", overigens net zo groot als de koe. Maar hij kwam ook met een boek met knopjes; had ik eerst niet in de gaten, dus was ik grotelijks verbaasd toen de haan begon te kraaien maar ook uit de radio de "rit van de Walküren" klonk. Ik zat te snikken van het lachen om die malligheid. Misschien niet geheel toevallig had Joke van dit hilarisch moment een videootje gemaakt op mijn smartphone zodat ik het nog eens terug kon zien.
En zo kabbelde de dag door. Gezellig totdat ik, toch wel moe van al dat "opa, opa" en alle aandacht die je automatisch geeft weer naar huis ging. Was een genoeglijke dag geweest.
Bij aankomst op station Bilthoven nog een stevige wandeling gemaakt door ons bos in het kader van mijn "afval-regime". 's-Avonds nog genoeglijk gebridged met Roos en gezellig bij haar overnacht (zodat ik morgen vroeg kan vaststellen of het "afval-regime" daadwerkelijk tot resultaat heeft geleid).