Deze regenachtige zondag heb ik vooral lezend doorgebracht. Met de Tolino e-reader, ingesteld met een behoorlijk grote letter kan ik nog prima lezen ondanks mijn macula-degeneratieve rechteroog. En zo heb ik grote delen van de zondag zitten lezen in de biografie over Jan Wolkers.
Mijn grootouders woonden in Zaandam; daar gingen wij in de jaren vijftig met de trein heen en dan kwamen we over de brug bij het station. Daar stond het beeld "Leda en de zwaan" van Jan Wolkers. Om de een of andere reden had mijn vader Wolkers al in die tijd in het snotje; waarschijnlijk door artikelen uit de NRC, de spiegel op de wereld voor mijn vader. Ook later naar bleek heeft mijn vader de eerste boeken, althans "Serpentina's petticoat" aangeschaft; stond op het kleine schapje met boeken waar ook twee boeken van Upton Sinclair stonden.
Later werd ik zelfbewonderaar van Wolkers; de boeken "Turks fruit" en vooral "Brandende liefde", die beide werden verfilmd vond ik respectievelijk een prachtig liefdesboek - net als Lady Chatterlye's lover van D.H. Lawrence, ook zo'n verguisd boek - en een kostelijke historie; "de hond met de blauwe tong"en "Kort Amerikaans", "Terug naar Oegstgeest"en enkele andere heb ongetwijfeld ook gelezen. Zijn latere boeken heb ik met afnemende interesse ook niet meer gelezen, maar een intrigerende persoonlijkheid heb ik hem altijd gevonden. Ik weet nog toen ik in 1969 met vakantie was in de Koog, Texel dat Jan Wolkers de slagerij binnen kwam waar mijn vriend Bram en ik ook inkopen stonden te doen. Vol bewondering was ik mij van zijn nabijheid bewust; ik herinner me nog zijn wat zeikerig stemgeluid. In die zomer heeft hij "Turks fruit" geschreven aldus Onno Bloms' voortreffelijk werk.
Maar nu de biografie die ik bijzonder goed geschreven acht. Onno Blom, ook een bewonderaar van Wolkers beschrijft op (bijna?) wetenschappelijke manier heel volgordelijk maar wel geordend het leven van Wolkers. Wolkers' boeken zijn behoorlijk autobiografisch en daarom is het des te indringender wat je over hem meer te weten komt.
Inmiddels ben ik halverwege gekomen en begint mijn voormalig idool meer reliëf te krijgen dat niet erg fraai is overigens. Zijn erotomanie staat mij erg tegen; vrouwen zijn geen tandenborstels of weggooi artikelen mijns inziens. Maar ik heb gewoon slecht geslapen door de werkelijkheid achter het sterven van zijn dochtertje Eva Maria; ik ben ook vader, zij het een oude vader inmiddels, en ons bad was ook voorzien van een kraan voor gloeiend heet water. Daarom hebben mijn jonge kinderen nooit, maar dan ook nooit zonder toezicht in dat bad mogen zitten. Ik gruwel dan ook van het lezen van deze gebeurtenis, waarvan overigens Wolkers ook in een interview, toen hij eraan herinnerd werd na vele decennia de tranen in de ogen sprongen en hij snedig zei: "sterk spul dat Fishermans' pride". Het was ook hem natuurlijk niet in de koude kleren gaan zitten.
Mijn grootouders woonden in Zaandam; daar gingen wij in de jaren vijftig met de trein heen en dan kwamen we over de brug bij het station. Daar stond het beeld "Leda en de zwaan" van Jan Wolkers. Om de een of andere reden had mijn vader Wolkers al in die tijd in het snotje; waarschijnlijk door artikelen uit de NRC, de spiegel op de wereld voor mijn vader. Ook later naar bleek heeft mijn vader de eerste boeken, althans "Serpentina's petticoat" aangeschaft; stond op het kleine schapje met boeken waar ook twee boeken van Upton Sinclair stonden.
Later werd ik zelfbewonderaar van Wolkers; de boeken "Turks fruit" en vooral "Brandende liefde", die beide werden verfilmd vond ik respectievelijk een prachtig liefdesboek - net als Lady Chatterlye's lover van D.H. Lawrence, ook zo'n verguisd boek - en een kostelijke historie; "de hond met de blauwe tong"en "Kort Amerikaans", "Terug naar Oegstgeest"en enkele andere heb ongetwijfeld ook gelezen. Zijn latere boeken heb ik met afnemende interesse ook niet meer gelezen, maar een intrigerende persoonlijkheid heb ik hem altijd gevonden. Ik weet nog toen ik in 1969 met vakantie was in de Koog, Texel dat Jan Wolkers de slagerij binnen kwam waar mijn vriend Bram en ik ook inkopen stonden te doen. Vol bewondering was ik mij van zijn nabijheid bewust; ik herinner me nog zijn wat zeikerig stemgeluid. In die zomer heeft hij "Turks fruit" geschreven aldus Onno Bloms' voortreffelijk werk.
Maar nu de biografie die ik bijzonder goed geschreven acht. Onno Blom, ook een bewonderaar van Wolkers beschrijft op (bijna?) wetenschappelijke manier heel volgordelijk maar wel geordend het leven van Wolkers. Wolkers' boeken zijn behoorlijk autobiografisch en daarom is het des te indringender wat je over hem meer te weten komt.
Inmiddels ben ik halverwege gekomen en begint mijn voormalig idool meer reliëf te krijgen dat niet erg fraai is overigens. Zijn erotomanie staat mij erg tegen; vrouwen zijn geen tandenborstels of weggooi artikelen mijns inziens. Maar ik heb gewoon slecht geslapen door de werkelijkheid achter het sterven van zijn dochtertje Eva Maria; ik ben ook vader, zij het een oude vader inmiddels, en ons bad was ook voorzien van een kraan voor gloeiend heet water. Daarom hebben mijn jonge kinderen nooit, maar dan ook nooit zonder toezicht in dat bad mogen zitten. Ik gruwel dan ook van het lezen van deze gebeurtenis, waarvan overigens Wolkers ook in een interview, toen hij eraan herinnerd werd na vele decennia de tranen in de ogen sprongen en hij snedig zei: "sterk spul dat Fishermans' pride". Het was ook hem natuurlijk niet in de koude kleren gaan zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten