Wat een rust

Ieder jaar nemen we ons voor om de maanden juli en augustus in eigen land of zelfs in eigen huis te blijven. Het is zo heerlijk rustig overal en de kans op zon is juist in deze maanden het grootst; in eigen land is het dan aangenaam en in die zuidelijke oorden vaak toch wel heel erg warm. Na de bootreis over de Donau viel het ons ook niet zo moeilijk om de reislust aan de wilgen te hangen; we waren er eigenlijk wel een beetje klaar mee. Verder hebben we voor september en oktober weer excursies voor de boeg.
Vanmiddag zag ik tot mijn verbazing dat Roos' overbuurvrouw haar auto - weer - op het grasveld parkeerde; ik vroeg mij af waarvoor dit nodig was; nu in vakantietijd is er toch parkeerplek zat?! Maar toen ik terug naar m'n flatje reed zag ik dat er inderdaad weinig parkeerplek in de straat was. Kennelijk komt men weer terug van verweggeweest. Ook de buurkinderen van de overkant kon je horen buiten spelen; kennelijk ook weer terug.
Op de weg merk je het nog niet; de mensen zijn nog niet aan het werk, maar maandag zal het wel weer drukker worden en over twee weken is het weer gewoon druk en nog een weekje later begint de school aan de overkant waarschijnlijk weer; vind ik wel gezellig als ik die kinderen vanaf m'n balkonnetje kan horen; net als het gesnater van de ganzen in het voorjaar vind ik dat eerste kindergejoel het geluid van de terugkeer. En dan wordt het voor ons weer tijd om de wandelschoenen aan te trekken en er weer lekker op uit te trekken; de Eifel, Sauerland, Hunsrück of de Gaume of wat Roos weet te verzinnen.

Vandaag waaide het behoorlijk, maar de zon liet zich weldadig zien. We hebben lekker twee uurtjes door "ons bos" gewandeld. Na de wat late lunch ben ik nog even naar Sportcity gegaan; niet om me uit te sloven maar om lekker even in de sauna te relaxen en daarna in het zonnetje te liggen; genieten! Was een lekker lui maar aangenaam dagje.