Kinetisch overleg met Huib

Als gebruikelijk, leuterend en koffie drinkend ergens
op een bankje in de natuur. Foto gemaakt door Thea

Vorige week had ik Huib gevraagd of hij tijd had om deze week al wandelend met mij te overleggen over een zaak waar ik bij betrokken ben geraakt met betrekking tot kwaliteitsbeleid. Huib legde mij voor of we dat dan wel konden combineren met een PROIRA-wandeling, d.w.z. dat we onze oud-dispuutsgenoten eveneens zouden uitnodigen om deel te nemen aan de stadswandeling die Huib in gedachten had. Ach, waarom niet en zo kreeg ik een enthousiast mailtje van Huib dat er wel vijf belangstellenden waren voor deze wandeling. De ontmoetingsplaats was bij de piano op stetion Den Haag CS en ludiek als Huib is had hij gemeld dat ik daar op de piano een recital zou geven.
Bij binnenkomst op station Den Haag CS zag ik de bekende gestalte van mijn goede vriend op een bankje zitten en zo ontmoetten we elkaar direct waarop Huib - misschien wat - licht teleurgesteld meldde dat we met z'n tweetjes waren. Allemaal goed; zo wandelen we meestal. Natuurlijk wilde ik wel het enige stuk muziek dat ik - nog - uit m'n hoofd kan spelen ten gehore brengen in die enorme hal van Den Haag CS. Direct kwam er een ouder echtpaar luisteren en merkten terecht op dat het van Bach was; inderdaad de eerste tweestemmige Invention van Bach waarmee ik op 12-13 jarige leeftijd de tweede prijs heb gewonnen tijdens de culturele avond van de middelbare school.
Het blijft verbazingwekkend door hoeveel groen Den Haag wordt omzoomd. We wandelden door het Haagse bos en verder. Zo rond een uurtje of elf was het tijd voor koffie en we zochten een bankje. We zaten nog maar nauwelijks aan ons eerste bakkie of Huib riep verwonderd: "Thea", en inderdaad daar kwam - op het wandelpad - op de fiets zijn echtgenote aangefietst. Ze had haar sleutel binnen gesloten en wist absoluut zeker dat we op dit bankje zouden zitten koffie te drinken. Gezellig om haar even te spreken; ze vroeg naar de twee nieuwe dochters waar heden mijn hart zo vol van is en we spraken over de kunst waar zij al haar creatief vermogen op botviert.

Met Louis Couperus op de foto

Daarna liepen Huib en ik verder door de groene streken rond Den Haag. Arja belde me nog; ik weet nog steeds niet goed hoe ik die nieuwe telefoon "op moet nemen"; van rechts naar links swipen, of van boven naar beneden; ik word er gek van. Gelukkig gaat de telefoon maar zelden; om hem telefoon te noemen is eigenlijk onzin; "epper" zou beter de functionaliteit die ik het meest gebruik beschrijven. Had nooit gedacht dat ik die functie zo veel zou gaan gebruiken.
Uiteindelijk kwamen we via de Parkstraat waar vroeger de grootouders van Han en Lien woonden weer in het centrum van de stad. Een malle foto voor de blog, bij het standbeeldje van Louis Couperus was snel gemaakt. Bij de Wiener Konditorei kocht ik - uiteraard - een stuk maanzaadgebak voor Roos.
Bij het station namen Huib en ik afscheid. Was weer een genoeglijke dag geweest en we hadden het overleg ook nog kunnen voeren tussen al ons vriendengekakel door!