Van Swalmen naar Odiliënberg

Prachtig kasteel in de buurt van Swalmen

Gisteren waren we in St Hubert op de camping en zijn we met de bus terug naar Cuyck gegaan en doorgereisd naar Roermond. Daar hebben we in een chique B&B overnacht; 'savonds in de tuin een wijntje gedronken en de dag nog eens doorgesproken terwijl de vleermuisjes om ons heen vlogen; was fijn geweest met Mariska en de kleintjes.
Goed geslapen en bijtijds opgestaan; het zou in de loop van de morgen gaan regenen en we wilden zo veel mogelijk van de droge ochtend genieten met wandelen. We hadden uiteindelijk de trein van iets voor half tien en waren tien minuten later in Swalmen, waar ik de vorige keer was gebleven.

Onderweg kwamen we nog de omstreden spoorbaan
tegen die door natuurgebied "De meinweg" loopt.
De Belgen willen die lijn graag weer in gebruik zien.

Was de etappe van Venlo naar Swalmen nogal eentonig daar was deze etappe echt ouderwets mooi; geen natuurgebieden maar wel afwisselend landschap. Het begon al vlakbij Swalmen met een prachtig kasteel (naam vergeten natuurlijk); niet vrij toegankelijk maar van enige afstand kon je prima fotograferen. Tot een uur of een bleef het wel droog maar toen begon het toch wel zachtjesaan te miezeren en uiteindelijk kon je toch wel van motregen spreken. Ondertussen hadden we het plaatsje met de in onze oren wat hilarische naam "Melick" gepasseerd; even verderop zat een stel collega-wandelaars uit te rusten; zo te zien hadden ze het wel een beetje gehad, althans één van hen. Wel een stuk jonger dan wij dus stoer liepen we verder; eigenlijk hadden we in Melick wel de bus willen nemen; niet uit vermoeidheid maar vanwege de regen.

St Odiliënberg. Zo groot dat er wel een bushalte
moest zijn. Karakteristieke kerk met z'n twee torens.

Een uurtje later kwamen we in St Odiliënberg; de kerk met de twee spitsen hadden we van afstand reeds gezien. Een fraai dorp en daar moest een bushalte zijn. Gelukkig vonden we die ook en niet veel later waren we weer in Roermond waar we die ochtend waren vertrokken.
Hier scheidden onze wegen; Roos ging terug naar huis en ik ging door naar vriend Dick in Vaals. Hij had een nieuwe e-reader voor mij; hij kijkt liever op een groter scherm en had hem niet nodig. Als tegenprestatie nodigde ik hem uit om Grieks te gaan eten en dat hebben we geweten. Wat een schaamteloze berg vlees; van alles rijkelijk veel zoals het er al in de klassieke tijden - zie Ilias en Odysseia - al aan toe ging.
Toen we terug kwamen las ik op WhatsApp dat via ftDNA Mariska was gematcht met Nathalie, twee halfzusjes dus, waarvan ik dan de biovader moest zijn. Dat overviel me zoals u lezer zult begrijpen; zo hoor je jaren niets en zo twee keer binnen enkele weken. Het werd dan ook een onrustig naggie daar op de bank bij vriend Dick in Vaals.