 |
| Gemeentelijk monument. Vast een ondergrondse bunker |
Gelukkig heb ik de smaak van het wandelen weer helemaal te pakken en werkt het weer ook mee; de volgende etappe van het Pieterpad voor vandaag. Roos had vannacht batterijwacht bij mij; om kwart over zeven thee gezet, eitjes gekookt - poeh, wat een waagstuk met dat vergiftigingsschandaal - sinaasappels uitgeperst en brood gemaakt. Roos had de ham van slagerije Engelbarth meegenomen en die smaakt inderdaad fantastisch; zoals de ham vroeger in Frankrijk smaakte bij die voortreffelijke slagers aldaar. Na de koffie vertrok ik op weg naar Venlo. De etappe voor vandaag beslaat 23 kilometer; dat is met alle rustpauzes ongeveer zes uur lopen. Als je dan met het DalVrij abonnement rekening houdt moet je om 12.30 in Venlo zijn. En inderdaad; op dat tijdstip stapte ik op het perron en zette ik de GPS aan met de track van de etappe voor vandaag.
 |
| Een grote hazelworm, precies naast mijn rugzak |
Het was geen spectaculaire etappe; niet veel uitgesproken natuurgebieden, maar wel bos en nauwelijks maïsvelden of crossfietsers. De route liep voor het grootste deel door bos; voor een bewoner van de Utrechtse Heuvelrug niet uitgesproken spectaculair dus.
Voor de Blog wil ik altijd een specifieke foto en het object daarvoor vond ik: een stedelijk monument; wat het was?! het is me een raadsel; misschien wel een betonnen schuttersputje. Maar wat wel bijzonder was betreft de plek waar ik mijn rugzak neerzette; daar zat heel rustig een grote hazelworm; zo te zien een vrouwtje dat nog gezwollen was van de eieren die ze nog moest gaan leggen; prachtig beestje dat ik ook in alle rust kon fotograferen.
Wel erg mooi vond ik tegen het eind van de wandeling het uitzicht over de beek de Swalm; zij voert behoorlijk veel water aan uit haar Duitse stroomgebied aldus een wandelaar die ik op het einde van de etappe tegenkwam met zijn honden.
 |
| De Swalm |
Na het dorpje te zijn doorgecrosst zag ik tot mijn verbazing nergens een aanwijzing hoe je naar het station moest komen. Er waren ook geen mensen op straat; toen heb ik uit arren moede maar een auto aangehouden; de vriendelijke chauffeur stapte voor me uit en wees me omstandig hoe ik het beste kon lopen. En 3 minuten nadat ik het station had betreden kwam de trein naar Venlo; een rijdende koelkast. Toen de conducteur langskwam en zag hoe ik mij met alles wat ik aan kleding bij me had probeerde warm te houden verwees hij me naar een deel van de coupé die merkwaardig genoeg zeker vijf graden minder koud was.
Ik had deze hele dag de smartphone niet bij me; ik word stapelgek van dat WhatsApp en dat was de reden waarom Roos deze "rigoreuze" maatregel voorstelde. Het voelt wel gek aan dat je niet kunt bellen en niet kunt zien wat voor weer het wordt en hoe laat de trein gaat. Maar zonder dat kun je toch ook een heerlijke wandeldag hebben zo heb ik ervaren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten