Om elf uur

Tussen Mariska en Nathalie op het balkon. Wat een vreugde!

Spannende dag; vandaag komt Nathalie hier bij mij thuis voor kennismaking met Mariska en mij; het is nogal wat. Terwijl Roos de allerlaatste hand legt aan de toch nog resterende vlekken hier en daar op houtwerk van het huis, zit ik op mijn balkonnetje te peinzen over wat komen gaat. Even voor elven gaat de bel; ik zie niemand door het videoscherm en vraag of het Nathalie is, maar nee het is Mariska; zij is gelukkig als eerste; maakt het wellicht voor Nathalie wat makkelijker; de twee dames kennen elkaar in ieder geval van het donorforum op internet.

Nathalie moet helemaal uit Groningen komen en heeft aan Mariska doorgegeven dat ze vertraging heeft. Zo tegen half twaalf gaat de bel weer en daar is ze; hoogrode kleur, ijskoude handen; we begroeten elkaar hartelijk en verder ging het als vanzelf. Direct gezelligheid, vertrouwdheid en warmte.
Gistermiddag had ik buurvrouw Karin verteld over mijn twee donordochters die op bezoek zouden komen en de lieverd had 'savonds nog een van haar befaamde Biedermeier boeketten voor de gelegenheid gemaakt. Daar begon het feest gisteravond al mee. De bloemenpracht sierde de verder zo kaal opgeruimde "salontafel" (term van mijn oude moeder).

Koffie, koekjes en later geroosterd zelfgebakken brood met gerookte zalm en paling, verschillende soorten kaas. Mariska snoepte als kenner - ze heeft een opleiding voor sterrenkok gedaan - van de foie gras. Ik had (veel te) stevig uitgepakt, maar zo zit ik in elkaar.
Ach, wat hadden we elkaar veel te vertellen en wat bleken we veel eigenschappen gelijk te hebben; het feest der herkenning. Roos raakte er af en toe helemaal geëmotioneerd van; het was zo warm allemaal.
'sMiddags thee gedronken bij Roos in de tuin; het was prachtig weer. Uitgebreid foto's gemaakt. En wat hadden we allevier een ontzettend blij gevoel.
Beladen met een stapel kookboeken resp. een kunstboek gingen de dames weer huiswaarts; Mariska bracht Nathalie naar station Bilthoven. Daar ontmoetten wij haar weer en met z'n drietjes reden we naar station Utrecht CS. Daar namen we afscheid.
Roos en ik gingen naar een concert van Michael Wilmerink, een rijzende ster in zingend NL. In het kader van het grachtenfestival zong hij zonder onderbreking een aantal liederen, ondersteund met dans en beweging en met een meer dan uitstekende pianobegeleiding. Het thema was "reizen". We hebben ervan genoten. Was alles bij elkaar een dag met een gouden randje.

Symbool voor deze fijne dag. Biedermeier boeket.