La Vie et Mort d'Erard

Gastblog van Roos: La Vie et Mort d'Erard

Als vaste bezoeker van het Holland Festival was ik al bekend met enkele werken van de Nederlandse componist Robin de Raaff te beginnen met zijn eerste opera Raaff uit 2004. Het was dan ook een aangename verrassing dat ook op het Hortusfestival een werk van hem zou worden uitgevoerd door het Doelen Ensemble, en wel zijn nieuwste korte opera La Vie et Mort d'Erard.
En omdat de Hortus op fietsafstand ligt, togen Ferry en ik op naar de binnenstad waar het stuk in de Oranjerie werd opgevoerd.

Een deel van het Doelen ensemble speelt vast in

Het thema was al veelbelovend. Erard, de beroemde pianobouwer, die alle andere vleugels van zijn tijd in kwaliteit overtrof en waar vele beroemde componisten op af kwamen, dat is wel heel passend voor een opera. Kort geleden is een groot aantal brieven van Sebastien en neef Pierre Erard openbaar gemaakt. Die vormen de basis van het verhaal, waarin de spotlight staat op de weduwe van Pierre, Camille, op wier schouders de toekomst van het bedrijf gaat rusten.

En ook in de opera heeft ze een zware taak. De jonge zangeres moest alle registers aanspreken, ik meende een hoge cis te horen, en aan de andere kant ging de partituur diep de laagte in. En dat telkens opnieuw. Symbolisch was die laagte voor de grond waarop alle brieven van haar geliefde lagen, en vanwaaruit ze als weduwe de kracht moet vinden om in haar eentje verder te gaan en de naam van Erard hoog te houden. Ook het ensemble ging van laag naar hoog, met de boeiende klacht van de basklarinet, tot de piccolo. Soms hoorde je ook de violen meesnikken met de geëmotioneerde Camille, bijvoorbeeld toen ze dromend van en met haar Pierre, en denkend aan Wagner die op het landgoed van Erard had verbleven, het Wesendoncklied Träume zong. Haar dromen werden in- en uitgeluid met het bronzen geluid van een gong, met zijn lange nagalm. Na het overdenken van de brieven en herinneringen weet ze wat haar taak is, en neemt die vastbesloten aan. 

Acteur, dirigent en sopraan na het optreden

Het Doelen Ensemble zette een hele prestatie neer, met deze moeilijke muziek. Toch noem ik nog graag even twee betrokkenen speciaal, namelijk de sopraan Rianne Wilbers die notabene voor de premiere maar twee weken studietijd had; en natuurlijk de Erard-vleugel, die aan het enthousiaste publiek fijntjes liet horen waarop de reputatie van deze pianobouwer stoelt, namelijk zijn fluwelen klank en naklank.