De verschillende hoofdstukken boeien me in meer of mindere mate. Het eerste hoofdstuk gaat over de schoolmelk; ooit in de dertiger jaren ingesteld om de ondervoede stadsjeugd van Rotterdam en later ook van andere grote steden bij te voeden; prima initiatief waar ik in mijn tijd, de vijftiger jaren, van heb mee mogen genieten. Die grote kratten met kwart-literflesjes en een rietje; die wat weëe lucht in de klas; Carla Metz, een meisje uit de klas dat altijd als laatste haar melk op had; en gewoon lekker. Tegen het eind van mijn lagere schooltijd kon je melkbrigadier worden. Toen ging het al helemaal niet meer om bijvoeding van bleekneusjes maar gewoon om de melkplas, die NL onder het regime van Mansholt aan het maken was, weg te werken.
Een hoofdstuk over e-nummers die openlijk of op slinkse wijze door de voedingsindustrie worden toegepast in voorbewerkt voedsel. De spotgoedkope kweekvis, Pangasius, die ik van z'n lang zal ze leven niet zou eten. Over "biologisch" voedsel - of voedsel ooit synthetisch gemaakt zou kunnen worden?! - dat peperduur is en het zelfde smaakt. Dan realiseer ik dat ik vrijwel alles direct bij de producent koop; gewoon omdat ik dat leuk vind. Theo, boer Dirk, Veldvarkens, Jan de jager; het zijn allemaal al dan niet wekelijkse uitjes die ik combineer met een fietstochtje of een wandeling. En soms wordt het ook aan huis bezorgd zoals Veldvarkens op de dag van de slachting.
Dan het hoofdstuk waarvoor ik het boek van de hand van Annemarie Geleijnse en Rineke van Houten heb geleend, handelend over een favoriet van mij: gerookte paling. En door dat verhaal laat ik me graag sussen. Nog steeds wordt kweekpaling gemaakt door glasaal op te kweken, maar ........ de palingindustrie zorgt ervoor dat volwassen paling "over de dijk" wordt uitgezet in zee zodat ze naar de paaiplaatsen kan terugkeren om voor nieuwe glasaal te zorgen. Inmiddels is het door sluizen en waterkrachtwerken vrijwel ondoenlijk geworden voor deze zout-zoet-zout water reiziger om binnen, resp. buiten de zoete wateren te komen. Nou ja, vooruit dan maar; omdat het zo ongehoord lekker is!
Water uit een flesje?! Mijn blogs daarover zijn eenduidig; bolle waanzin. Maar tegenwoordig neem ik veel meer water mee als ik ga wandelen omdat er geweigerd wordt om kraanwater te verstrekken; zelfs bij bloemenzaken; dan word je verwezen naar de horeca. En het gaat mij niet om die paar centen maar vooral om al dat overbodige plastic verpakkingsmateriaal.
Een verhaal over "echte boter" met alle trucs van de voedingsmarketingindustrie om van te lachen als het niet zo schandalig zou zijn. Boer Dirk, zou ik willen aanbevelen. NLse kaas, zelfde verhaal. De kletskoek van Marqt.
Echte boosheid wordt bij mij gewekt door patent op al eeuwen bestaande voedingsgewassen. Criminoïde organisaties, juridisch volledig ingedekt hebben zich op de principieel primaire levensmiddelenmarkt gestort als inhalige hyena's. Dat dit kan is een blamage voor onze kapitalistische maatschappij! mopperde hij krachtig. Het hoofdstuk dienaangaande eindigt dan ook, citaat: "Eigenschappen die gewoon in de natuur voorkomen, worden toegeëigend door bedrijven, terwijl er niets aan uitgevonden is. Dat is gewoon diefstal!" einde citaat. Misschien is criminoïde wat eufemistisch uitgedrukt.
Ach, de rest van het boek geloof ik wel; ik heb m'n eigen voedselvoorziening dik op orde.
Best een aardig boek en het leest snel weg. Beetje een tegenhanger van: "Het spek van slager Blom" van de pen van Diny Schouten; is meer een boek voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten