 |
| Nicht Vera met de zelfgebakken boterkoek |
Onze familie heeft niet de neiging om elkaar te overlopen en nu binnen een week de enige twee nichten die ik heb bezocht, het moet niet gekker worden har har. Vera was vorige maand jarig geweest en bij die gelegenheid hadden we per WhatsApp afgesproken voor deze ontmoeting. Dus vanmorgen gezellig op weg naar Purmerend. Na het weekend met Roos in Valkenburg was ik wel zo volledig uitgeslapen dat ik al om 5 uur uitgeslapen wakker werd en besloot om niet met de fiets maar lopend door het bos naar het station te gaan. "Dan heb ik de eerste kilometers van de verplichte lichaamsbeweging voor deze dag vast binnen", bedacht ik me. Lekker door het frisse bos na al die regen van de afgelopen dagen. Ik had voor de zekerheid mijn pantoffels in de rugzak zodat ik niet met bemodderde wandelschoenen bij Vera binnen zou komen. In Sloterdijk overgestapt naar het tweede deel van het station Sloterdijk, daar was ik nog niet eerder geweest. In Weidevenne uitgestapt en met Google.maps de route naar mijn bestemming gevonden. Daar werd ik hartelijk begroet door nicht Vera en neef Klaus. Al snel zaten we aan de koffie met door Vera zelf gebakken boter/gemberkoek. Ik was aangenaam verrast dat zij ook zo graag zelf bakte, zit kennelijk in de genen. Ze had net als bij voorgaande gelegenheden zo'n heerlijke huzarensalade gemaakt zoals haar moeder, mijn tante Emy dat ook zo lekker kon maken.
Ons gesprek ging in eerste instantie dan ook over onze kookkunsten en dat we zo veel mogelijk zelf toebereiden. Ook bleek - en daar moesten we wel om lachen - dat we, hoewel we allen in goeden doen verkeren, een hekel aan hebben om te veel te betalen voor iets.
Vervolgens oude verhalen over de familie, over de kleinkinderen en over de toekomstverwachtingen. Uiteindelijk vertrok ik weer na uren en veel kopjes koffie. Het was bijzonder genoeglijk geweest om elkaar weer eens uitgebreid te ontmoeten. Tevreden en in gedachten liep ik naar station Weidevenne waar binnen twee minuten de stoptrein naar Zaandam arriveerde. Ik bedacht mij op dat moment dat ik nog wel even naar Alkmaar en door naar Egmond aan Zee kon gaan met de bus om de nachtegalen weer te beluisteren. Eenmaal in de bus realiseerde ik me dat ik wel een videoconferentie had om 20.00 en dat ik dus wel erg kort naar die zangers kon luisteren. En inderdaad het was kort, het was koud en de nachtegalen zingen liever overdag geloof ik want ik heb er slechts enkele gehoord. Uiteindelijk was ik om kwart voor acht weer op honk en kon ik op tijd deelnemen aan de video vergadering. Was bijzonder en inspireerde me tot het schrijven van een stuk als afgesproken. Zal ik morgen formuleren. Was al met al een volle dag geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten