Dat hep pas Nuth!

 

Onderweg naar Nuth

Vanmorgen bij het ontbijt regende het buiten dat het goot: "geen weer om te wandelen", dachten we beiden bij ons laatste ontbijt van dit weekend in Valkenburg bij hotel Schaepkens van St Fijth. Na het ontbijt pakten we onze tassen weer in en gekleed in plastic en gewapend met de paraplu gingen we naar het station. We stonden onder het afdakje te praten met een stel ons onbekende leeftijdsgenoten, eveneens wandelaars en wisselden wat ervaringen uit. Maar intussen regende het even een stuk zachter en stelde ik voor om gewoon maar aan de wandel te gaan, hetgeen Roos met genoegen aanvaardde en daar gingen we op weg naar Nuth, de wandeling die Roos voor vandaag had gepland. Ze had alle groene stukken tussen Valkenburg en Nuth opgenomen in de track en die liepen we af. Onderweg was het grotendeels wel droog maar we kregen in het open stuk een behoorlijke bui te verwerken, maar plu en plastic hielden het meeste water toch best buiten. We liepen uiterst tevreden het traject van een kilometer of 10 en kwamen aan in Nuth bij het station en zagen de trein naar Sittard keurig op tijd voor ons neus vertrekken. Ik rekende op hooguit een half uur wachten maar dat bleek een uur te zijn voor de volgende naar Sittard zou gaan. Een bus terug naar Valkenburg bood soelaas en zo waren we een kwartier later terug in Valkenburg en namen daar de stoptrein naar Heerlen die als eerste aansluiting gaf op de Intercity naar Utrecht. En deze Intercity sloot in den Bosch mooi aan op de trein van Roos naar Wijhe. Dus alles goed en aangezien ik niet hoefde te wachten op de bus naar huis was ik voor vijf uur al weer in de Bilt. Ik zag op weg naar de flat dat de Japanse sierkers nu pas in volle bloei stond, 24 april, net als 50 jaar geleden, de verjaardag van mijn moeder, 24 april, dat was de datum dat de Japanse sierkers in bloei stond. De laatste jaren was dat soms wel 10 dagen eerder het geval, maar nu met dit koude voorjaar is ze weer in het oude spoor van 24 april, daar moest ik aan denken. Vandaag is het 97 jaar geleden dat mijn moeder in Heerlen ter wereld kwam, maar dat ter zijde.
Was met dat gezellige bridgen en fijne wandelen een heerlijk weekend geweest. Later kreeg ik nog een WhatsApp bericht van Roos dat haar trein panne had en dat ze in Olst de bus naar Wijhe moest nemen maar ook zij was op tijd thuis althans vroeg genoeg om nog te eten en naar, houd je vast lezer, de bridgeclub te gaan. Vier avonden bridge, dat zou mij toch te veul zijn.