Achter me, in de trein op weg naar doet er niet toe hoorde ik twee meiden met elkaar praten over even een paar weken naar Thailand of een safari, wat er leuker was. En even later over het halen van het rijbewijs. En dan voel ik me toch wel een beetje "anders", een beetje zot dat ik uiterst zuinig ben met energie en water gebruik. Bij het wandelen kijk ik vaak naar de lucht en wanneer die onbewolkt is verbaas ik me telkens weer over de enorme aantallen condensstrepen van vliegtuigen aan het firmament. En dan het autoverkeer dat steeds drukker wordt en waarbij ik me verbaas over de geringe bezetting van al die tonnen staal die worden voortgedreven. Helaas zie ik aan de andere kant een vermindering van het gebruik van OV, bussen waarin nauwelijks iemand zit, de treinen die behalve in de spits vrijwel nooit flink bezet zijn.
Wanneer ik me terugtrek in mijn boeken dan vind ik daarin een groot genoegen vooral wanneer het filosofische gedachtenprocessen betreft zoals de werken van de klassieken, Goethe en Yalom, maar ook in wetenschappelijke boeken zoals Trouet met "Wat bomen ons vertellen" en Thomas Halliday met "Oerland". Enerzijds verrukkelijk om over diepgang te lezen en over wetenschappelijke prestaties maar anderzijds ook treurnis over waar we na 400.000 jaar als Homo Sapiens terecht zijn gekomen, een kapitalistisch materialistisch geperverteerd systeem dat zichzelf naar de afgrond drijft.
De waarschuwingen dat het mis zal gaan indien de bakens niet grondig worden verzet worden al sinds jaren 70 geuit en in die beginjaren ook door de politiek en de mensen serieus genomen. Heden merk ik daar op individueel niveau weinig van. Zelfs wanneer zeer bescheiden maatregelen worden voorgesteld staan de kranten klaar om te oordelen dat het weer om automobilistenpesterij gaat.
Al die waarschuwingen uit de wetenschappelijke hoek worden afgedaan als Cassandravoorspellingen, d.w.z. ze worden niet geloofd omdat de consequenties te ernstig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten