Het gaat slecht met de insecten

 

Liegt er niet om!

Eigenlijk wist ik het wel allemaal en hoefde ik het boek feitelijk niet te lezen, de insecten verdwijnen met een rotgang uit onze leefomgeving. 
Ik merk het al decennia gewoon door om me heen te kijken, door oplettend te zijn. Ergens rond 1973 kocht ik een auto, een 2CV van Citroën en daarmee reden Lien en ik voor ons plezier meer door het land en met vakanties. Na elke zomerse rit moest je uitgebreid je ruit laten reinigen wanneer de benzine werd bijgevuld en soms ook gewoon onderweg wanneer er een groot insect tegen de voorruit had gebotst en een enorm spoor van donkergeel snot had verspreid en je geen snars meer kon zien, de voorkap die smerig werd door de muggen, tja dat hoorde erbij. In 1980 toen ik met Anneke in Bilthoven ging wonen en we iedere avond op de loggia zaten en ik een biertje dronk. Strijk en zet donderde er meikevers in m'n bierglas nadat ze eerst tegen de lamp waren gevlogen, er moest altijd een viltje op gelegd worden. Maar ook het aantal vogels in de grote tuin die we daar hadden, het aantal soorten nam al snel af en de verschillende soorten mieren namen ook af. De glanzende houtmier heeft er misschien nog een paar jaar gezeten maar verdween, sommige myrmica's kwam ik nog wel eens tegen bij het spitten en natuurlijk de zwarte wegmier. En van de meikevers in m'n bierglas kreeg ik steeds minder last. 
Tijdens mijn wandelingen merkte ik vooral in de landbouwstreken dat de omgeving zo verschraalde, alleen van die uitgestrekte weilanden en geen bloemetje te zien, maar allengs ook steeds minder vogels. Ik herinner mij nog dat ik met vriend Dick een keer aan het wandelen was in de buurt van Alphen aan de Rijn en daar in een poldergebied een dijk overstaken; een geweldige herrie van weidevogels en tal van soorten. Destijds had ik er geen verstand van, maar grutto's en kieviten waren ongetwijfeld van de partij. Hetzelfde p[ de Westbroekse zodden, een nieuw natuurgebied met natte partijen land, ontzettend veel steltlopers en in de rietlanden allerlei gekwetter waaronder de sprinkhaanzanger en nog zo'n hoge pieper waarvan ik naam niet meer weet. Helaas, allemaal verdwenen, toen ik afgelopen week tot twee keer toe in dit gebied kwam heb ik slechts 1 keer het geluid van een kievit gehoord. Ze hebben niks meer te vreten. Het gaat verdomd slecht met de natuur en dat heb ik nog eens dunnetjes kunnen lezen in "The insect crisis", het stemde me niet vrolijk en dat fenomeen in combinatie met de klimaatcrisis is uiterst bedreigend voor onze biosfeer.