Een eenzame visser

 

Broedende fuut

Nadat ik gisterochtend in alle rust m'n bloggies had bijgewerkt besloot ik om eens lekker aan de wandel te gaan, Het plan was om met het busje van Overvecht naar Tienhoven te gaan en dan langs het Tienhovens kanaal en het Bert Bos pad naar Westbroek te lopen en daar weer het busje terug naar Overvecht. Het zou heel anders lopen.
Een boterhammetje gesmeerd en lopend naar het station Bilthoven, mijn fiets stond daar nog omdat het gisteravond koud, donker en laat was en ik daarom met de bus naar huis was gegaan. In Tienhoven aangekomen liep ik eerst naar het bekende bankje al speurend naar vogelbewegingen, ik had de Swarovski meegenomen om vogeltjes te spotten. Afgezien van een stel broedende futen zag ik nauwelijks vogels, hoorde er wel enkele waaronder de Cetti's zanger met z'n doordringend geluid. Bij het bankje lag een bootje en niet alleen dat, op het bankje stond een enorme vissersuitrusting en uiteraard met degene die aan het vissen was. Vriendelijk vroeg ik of er niet een klein hoekje voor me vrij was zodat ik even een boterham kon eten en van het uitzicht genieten. En zonder tegensputteren kreeg ik inderdaad een hoekje om wat te eten. De visser had zelf een meegenomen stoeltje waarop hij zijn hengels in de gaten kon houden. Het hengelvissen is nogal grondig veranderd sinds de jaren zeventig dat ik ooit hengelde. Allemachtig, een heel technisch verhaal. De aardige visser ontpopte zich als net zo'n kletsmajoor als ik zelf ben en we hebben dan ook zeker een uur met elkaar van gedachten gewisseld waarbij ook het hele visserij verhaal aan mij werd uitgelegd. Het was verbazingwekkend, niks meer dobbertje en wachten tot het toppie beweegt, maar een sensor aan de lijn die geluid geeft wanneer er beweging is. Maar ook in het water een hele constructie van lokaas, en een klein voorwerpje met een kleurig kopje dat in het water zweeft alvorens de haak met een uitzonderlijk klein weerhaakje eraan te pas komt, lijnen met allerlei eigenschappen om te voorkomen dat de vis iets merkt voordat hij vast zit. Terwijl "vroegig" gewoon een schuifloodje met een wurm aan de haak volstond om in een uurtje een emmer paling bij elkaar te vissen. Terwijl we zaten te praten ging het belletje en begon als vanouds ook het toppie van een van de drie hengels te bewegen en weldra kwam een grote brasem op het land. Nadat zijn lengte was bepaald en het haakje uiterst voorzichtig met een speciaal tangetje was verwijderd werd deze weer te water gelaten. Intussen hadden we zo veel onderwerpen en vistechniek uitgewisseld dat ik wel weer verder wilde wandelen. Maar dat viel me tegen. De wind was koud en al snel voelde ik de vermoeidheid van gisteren in m'n beenspieren. Ik dacht: "het is wel goed" en keerde om, terug naar Tienhoven alwaar ik wat moest wachten op het busje. Was weer lekker op tijd thuis met een kopje thee.