Hoe lang zou het geleden zijn? Naar ik vermoed meer dan zestig jaar! Van de familie Rol, kennissen van mijn ouders, kregen mijn broer en ik een grammofoon; zo'n hele ouderwetse met een grote hoorn, met een naald die op de plaat rustte en met het opwindbare apparaat een krassend geluid produceerde. Met handkracht, mechanisch opgewekt geluid; wel een verschil met mp3-tjes en blue tooth noise cancelled zoals ik tegenwoordig mijn muziek beluister; alle cantates van Bach; in die tijd nog niet eens geregistreerd waarschijnlijk.
Op het Waterlooplein in Amsterdam, de plek waar je voor weinig geld tweede hands rommel kon kopen werden wat platen aangeschaft. Ik herinner me nog een plaat met een grappig liedje, naar ik achteraf denk in het Zuid-Afrikaans gezongen: "die ouwe tante Coba, die was zo dom; die roerde haar koffie met haar grote teen om". Zelfs de melodie zit nog in mijn hoofd, hoewel ik niet verder kom dan deze eerste zin hoor.
Toen ik tussen mijn foto's deze tegenkwam, ooit ergens op een markt gemaakt, moest ik aan dit liedje denken. Die foto heb ik vast uit nostalgie gemaakt. Ik weet nog dat de veer van het apparaat sprong en daarbij was het onbruikbaar geworden.
En laat dat malle liedje zelfs op Youtube staan: ou tante Coba.
2 opmerkingen:
Wat een ontzettend ou-bollig liedje!
Helemaal mee eens. Broer Jan wist het zich ook nog te herinneren, maar ook alleen de eerste regel. Stomme tekst inderdaad.
Een reactie posten