 |
| Peter en ik op een "onsy" |
Alweer een jaar werkt zoon Peter hier in de buurt in/op het Science Park; het universiteitsterrein van de UvU en waar ook meerdere bedrijven hun wetenschappelijke onderkomen hebben betrokken. Met enige regelmaat wandelen we dan samen daar een rondje. Ging dat in pré-Coronatijd vooral door het terrein van de Hortus, daar moeten we ons de laatste maanden behelpen met een rondje over de stoep. Maar aan gespreksstof hebben we geen gebrek. Ook vandaag, wat mij betreft met enige nostalgie, babbelden we maar voort en niet alleen over het herstel van de kleine Joris. Had het ventje met tussenpozen koorts, daar was Peter deze week voor de tweede keer middenin de nacht naar de huisartsenpost geweest omdat hij ondertemperatuur had. Was overigens over toen de temperatuur op de post werd gemeten; kwam door een ten onrechte opgevolgd advies om koortsstuip te voorkomen: "koel kleden", maar ja, zonder koorts word je dan gewoon koud en zo'n kleintje kan dan ondertemperatuur vertonen en begint dan te mopperen. Hij realiseert zich heel goed dat je bij zo'n eersteling echt ervaring moet opdoen ondanks wandelend consult van z'n oude vader en telefonisch consult van z'n zeer ervaren zuster Arja. Maar we spraken ook over beleggen in plaats van sparen en nog meer onderwerpen zoals het zoeken naar een nieuwe baan.
En tot mijn verrassing bleek Roos onverwacht langs te willen komen; altijd gezellig natuurlijk. Natuurlijk een misverstand omtrent haar vertrek- en dus aankomsttijd; om half negen stond ik op mijn balkonnetje om haar toe te zwaaien, maar lauw loene, al wie er aan kwam, geen Roos. Maar een half uur later ging de bel, en daar was ze. Ze had een stukje schimmelkaas meegenomen van een Hollandse zelfkazende boer; smaakte weer uitstekend bij een glaasje wijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten