 |
| Een zeker niet rottende stomp van een afgezaagde boom. |
Eerlijk gezegd las ik voor het eerst over de wonderlijke Kauri boom in het zeer lezenswaardige boek "Schorshuiden" van Annie Proulx. Terwijl ik wat googelde op Internet om wat over deze Nieuw Zeelandse boom te weten te komen kwam ik een artikel tegen dat in de Trouw had gestaan en waarbij het ging om een gekapte Kauri boom, althans de resterende stomp die, naar bleek, nog wel degelijk in leven was; niet alleen was de schors behoorlijk gesloten, maar bij meting bleek er ook sprake te zijn van water transport in het restant van de boom; de gekapte boom was met zijn wortels nog steeds onderdeel van een netwerk waarin de andere bomen participeerden.
Dit sluit zo schitterend aan bij wat Merlin Sheldrake in "Entangled Life" beschrijft; wortels van bomen die via het mycelium van mycorrhiza's, zwammen dus met elkaar in verbinding staan. Hij spreekt over het Wood Wide Web, een cruciaal onderdeel van natuurlijk bos. Hij beschrijft in dat boek zelfs een bloeiende plant die uitsluitend leeft op voedingsstoffen die door het mycelium van de zwammen in het tropisch bos worden verstrekt. Parasitose of meer?
nu liep ik onlangs door "mijn bos", oftewel het bos hier in de buurt van de Bilt en daar zag ik het zelfde verschijnsel als wat beschreven wordt in het hier genoemd artikel in de Trouw, maar nu van een spar zo te zien; een gekapte stronk waarvan de zaagkant duidelijk bedekt was met callusweefsel; leek wel schors zelfs. De stronk was omringd door soortgenoten zo te zien. Nu had ik toevallig geen meetinstrumenten bij me om de vloeistofstroming te meten maar ik verbeeldde me toch dat hier ook sprake was van het Wood Wide Web.
Overigens heb ik dat regelmatig gezien, zo'n stronk die niet rot maar waarvan de schorsranden naar binnen enigszins zijn hersteld; kennelijk onderdeel van een netwerk en daardoor van voedingsstoffen voorzien voldoende om de stationsfunctie binnen dat netwerk vol te houden. Heel bijzonder hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten