19 november 2020

Isabel Allendes' autobiografie

 In mijn e-reader vond ik een nog niet eerder door mij gelezen boek van Isabel Allende. Mijn eerste verzuchting was er eentje van nog niet genoten plezier; zij kan zo ontzettend meeslepend en vaak geestig schrijven dat ik mij verheugde op het lezen van het boek met als titel: "Paula". 
Helemaal geen geestig boek; het gaat over het bijzonder ernstig ziekbed van haar dochter Paula. Op 28 jarige leeftijd krijgt deze een zodanig ernstige aanval van Porfyrie, een aangeboren stofwisselingsziekte dat ze uiteindelijk verlamd en nagenoeg hersendood verpleegd moet worden. Bij dit hele tragische proces is Isabel aanwezig. Van haar uitgeefster had ze een notitieschrift geschreven om alles wat ze ging meemaken van zich af te schrijven en dat heeft uiteindelijk geresulteerd in dit boek.
Naast de emotionele zaken rond het ziekbed schrijft Isabel echter ook over haar eigen leven; naar ik aanneem zonder fictie schrijft ze uiterst toegankelijk onder andere over de teloorgang van de democratisch gekozen socialistische regering en president in Chili. Haar oom, Salvador Allende was de president. Dat het er vreselijk aan toe was gegaan destijds in 1973 was mij niet ontgaan, maar dat het zo vreselijk was wist ik echt niet. Wat gaat zo'n revolutie en vooral de contrarevolutie er toch wreed aan toe. Naïef als ik was in die jaren en niet echt geïnteresseerd in het grote wereldgebeuren is mij toch wel veel ontgaan, terwijl in mijn nabijheid, in mijn studentendispuut toch vaak over deze brandhaarden werd gesproken, daar is mij door al het lezen over het bloedvergieten bij revoluties als de Spaanse burgeroorlog, de opkomst van het fascisme en wat er zoals in Zuid Amerika aan ellende heeft plaats gevonden, duidelijk geworden dat de mens de mens een wolf is. Er is maar weinig nodig of we verscheuren elkaar.

PS inmiddels heb ik het boek uitgelezen. In de epiloog beschrijft Isabel op hartverscheurende, maar heel bijzondere manier het sterven en daarmee het onvermijdelijke afscheid van haar dochter Paula. De tranen liepen me over de wangen.

Geen opmerkingen: