Eindelijk naar Borculo

 

Raderen van de watermolen in ruste

Het plaatsje Borculo is mij al sinds m'n prille jeugdjaren bekend door toedoen van mijn ouders. Daar is op 10 augustus 1925 - mijn vader was toen bijna 3 jaar oud en mijn moeder nog maar net in de maak - een windhoos geweest die het plaatsje verwoest heeft; net als later 1953 met haar watersnoodramp, een nationale ramp. Om die reden heb ik Borculo altijd een keer willen bezoeken; maar ja het ligt diep in de Achterhoek en heeft geen treinstation dus nogal moeizaam te bereiken vanuit het westen. Maar nu bleek het ook te liggen aan het Graafschapspad en makkelijk bereikbaar te zijn per bus vanuit Ruurlo. Dus hup met de geit; vandaag heb ik dan eindelijk Borculo bezocht.
Om 10 uur nam ik de trein uit Wijhe en via Zutphen en Ruurlo kwam ik met de bus op het busstation van Borculo. Daar komen zelfs drie verschillende bussen naar resp. Doetinchem, Deventer en Oldenzaal. Op geleide van de track die ik vanuit wandelnet.nl had opgenomen in Komoot liep ik de route.

Onderdeel van het monument

Eerst door de wonderschone oude kern van het stadje, ooit stadsrechten verkregen van koning Lodewijk Napoleon. Het oude kerkje waar je de restauratie van na de windhoos duidelijk kon waarnemen; langs de Regge en de oude watermolen met de houten schoepen, al lang niet meer in werking zo te zien. In het gebouwtje van de watermolen was nu een restaurant gevestigd; moeten we een keer iets gaan nuttigen. Buiten de kern was een plantsoen, cycloonpark genaamd met daarin prominent een herdenkingsmonument van de verwoestende gebeurtenis; de foto's die op het monument waren aangebracht toonden deze verwoesting. Daken van de huizen geblazen, een omgevallen trein, ingestorte kerk, ellende alom. 
Ik at een boterhammetje op een bankje aan de oever van een vijver met fontein en bedacht mij dat ik hier best zou willen wonen; zo rustig, zo mooi, zo stil.
Ik liep verder en verliet het dorp via de track; het was heerlijk stil, geen wind, ik liep uiteindelijk blootshoofds en zonder trui en zelfs zonder overhemd. Het voelde aan als boven de 15 graden; heerlijk wandelweer dus. En mooie omgeving met afwisseling van bos en weilanden. Uiteindelijk kwam ik weer in Ruurlo en daar zag ik een slagerij met een uitstalling van rijpend vlees. Ik heb met Roos afgesproken dat ik haar een keer zal vergasten op gebakken ribeye van gerijpt vlees uit Ruurlo!