Een bot voor Luca

 

Cyria met Luca

Vandaag lekker aan de wandel met Cyria. Op mijn voorstel gingen we naar Castricum, mooi gebied en daar mag de hond ook mee. Om half elf kwam ik aan op station Castricum en werd allerhartelijkst begroet door Luca, de leuke hond van Cyria en overigens niet minder hartelijk door Cyria. Ze vertelde dat Luca vooral zo opgewonden was omdat ze wist dat we aan de wandel zouden gaan en minder - tot mijn teleurstelling - omdat ze mij herkende; we hebben al vaker met de hond gewandeld.
Prachtig gebied daar in het bos, Cyria bepaalde de route en ik had vanwege de tijd voorgesteld om ook weer te eindigen bij station Castricum met als keerpunt de bekende "Johanna's hof". Het was heerlijk wandelweer en na een dikke 6 km zaten we dan ook aan de koffie resp. thee in het etablissement dat ik al zo lang ken, mijn ouders kwamen hier vaak en hielden hun feestelijke diners meestal hier. 
Ik vroeg Cyria of zij de hond ook principieel slechts vegetarisch voedsel liet eten, ik had namelijk een lekkernij voor Luca meegenomen, twee botten van het lam dat ik zaterdag had ingeslagen, ik had die bij het weggaan vanmorgen uit de vriezer gehaald en ingepakt voor Luca. Toen we even een boterhammetje gingen eten heb ik die aan Cyria overgedragen, later stuurde ze me een foto van Luca die aan het bot snuffelde, ze liet het zich goed smaken begreep ik.
Al pratend liepen we op geleide van de kaart een voor ons beiden nieuwe route door de duinen naar het station, het gemak van Komoot was duidelijk voor Cyria, ze wilde het nu zelf ook wat meer proberen. We kwamen aan bij het archeologisch museum van Castricum, daar liep de tentoonstelling "Doggerland" over het gebied van de Doggersbank dat gedurende de ijstijd droog en bewoond was; die TT had ik al gezien en ik wilde op tijd thuis zijn, maar Cyria ging het bekijken. Helaas reed de trein net voor m'n neus weg, maar even later kwam in de tegenovergestelde richting ook een trein en gelukkig realiseerde ik me op tijd dat ik die moest hebben, dus de OV-engel had me weer eens een dienst bewezen en om 15.30 was ik alweer op station Bilthoven. Nog even bij AH een liter melk gehaald om vanavond voor Hugo en mij vla te maken. Hij komt het vloertje in de keuken verder afwerken.
Ik was lekker vroeg thuis en ging een beetje "chillen" in de leunstoel. Zo tegen vijven bakte ik een lamskotelet voor Hugo. Hij had die nog maar nauwelijks achter z'n kiezen of daar belde Arja hem, ze had geaarzeld of ze hem of "pap" zou bellen, dat ben ik dus har har. Even later gaf Hugo de telefoon aan mij en had ik een allerplezierigst gesprek met m'n dochter, deed me goed, wat een genoegen allemaal met twee van m'n kinderen en even later kwam Roos ook nog langs als afgesproken. Hugo maakte in de bekende vloek en een zucht zijn beroemde creatie van macaroni met sambal, spek, room en kaas en die aten wij smakelijk weg; ik hield mij in want de vorige keer deed m'n pens gewoon pijn omdat ik teveel van dat lekkers had gegeten, we hielde zelfs wat over deze keer.
In de tussentijd had Hugo het vloertje al gedaan en gingen we gezellig aan de klets en natuurlijk kreeg ik van zowel Hugo als Roos aanwijzingen hoe ik - na 75 jaar?! " m'n houding zou kunnen verbeteren door allerlei oefeningen al dan niet met gewichten.