Koloniaal verleden

Vanmorgen gezellig op bezoek geweest bij schoondochter Marjorie. We verheugen ons er beiderzijds steeds op om met elkaar te praten over tal van onderwerpen. We begonnen over de "ontlezing" van de huidige jongere generaties. Net als ik is Marjorie gek op lezen; onder haar mij bekende leeftijdsgenoten is zij een absolute uitzondering. Vaak krijg ik boeken van haar te leen en van mijn kant adviseer ik haar boeken ter lezing. We bespreken dan ook tal van onderwerpen. Zo kwam vanmorgen het boek "Revolusi" van David van Reybrouck aan de orde en wel vanwege een opmerking van Martijn dat hij niet begreep dat Indonesië zo weinig had opgestoken van 400 jaar Nederlandse "samenwerking". Ook hem heb ik uiteraard het genoemd boek geadviseerd en hem er tevens van voorzien, maar ik heb nog geen teken ontvangen dat hij er ook maar een hoofdstuk van zou hebben gelezen, maar dat komt nog wel hoop ik, want hij woont daar alweer meer dan een jaar. Het schijnt niet meer gebruikelijk te zijn om kennis tot je te nemen via een boek: "lezen is toch niet meer van deze tijd", waagde zelfs één van mijn (schoon)kinderen tegen mij te zeggen. Marjorie begreep direct dat het hier kolonialisme moest betreffen; zij komt uit Brazilië, ook een land dat eeuwenlang een koloniaal beheer heeft gekend; hier was het Portugal dat als "moederland" fungeerde. 
In de jaren 60 ontstond bij mij al het gevoel dat het helemaal niet snor zat met hoe Nederland met haar kolonie was omgegaan; er was in die tijd een gewezen militair die op TV uit de school klapte en met gruwelijke verhalen kwam uit gewetenswroeging denk ik. Het fijne is mij destijds ontgaan, maar ik pikte het wel op. "Landverrader", werd deze persoon genoemd, terwijl het iemand met gewetensproblemen betrof. Later in mijn studententijd werd mij meer duidelijk. In mijn dispuut werd uitgebreid gesproken over het imperialisme van met name de VS, maar ook over de Atjeh oorlog en de politionele acties van NL in voormalig Indië. In het verlengde daarvan werd in die tijd het van Heutszmonument - dat was opgericht ter ere van generaal van Heutsz - beklad en geruïneerd en uiteindelijk omgewerkt tot een herdenkingsmonument voor Indonesië. Ook hoorde ik in het dispuut voor het eerst over de gruweldaden van Luitenant Westerling waarover in het boek "Revolusi" ook uitvoerig wordt gerapporteerd. Het is overigens verfrissend om de lezing van David van Reybrouck over de activiteiten van Westerling in Indonesië te vergelijken met die van de Wikipediapagina. Het bijbelse "wat is waarheid?" blijkt ook hier erg subjectief. Volgens "onze prins" had Westerling wel een onderscheiding verdiend?! Die is hem overigens nooit geworden; dat ging de verschillende regeringen echt te ver; ik las dat hij een wat bedenkelijk avontuurlijk leven heeft geleid en zelfs als operazanger heeft opgetreden. 
Naar mijn mening zou het ons rijke NL niet misstaan om in deemoed met het huidige Indonesië in overleg te gaan om iets terug te doen en misschien proberen om de oude banden te herstellen, maar nu op voet van gelijkheid. De huidige situatie, waarbij gebruik gemaakt wordt van de goedkope arbeid aldaar beschouw ik als een typische uitwas van het kapitalisme, neo-kolonialisme.

Dankjewel "Anoniem" voor de correctie. Stom van me.