 |
| Een prachtig huis middenin het bos |
Ik kwam vanmorgen maar moeilijk op gang. Had ik mij voorgenomen om vandaag via een wandeling door het kroondomein bij Apeldoorn richting Wijhe te gaan, daar liep ik maar te tutten tot ik mezelf zo rond kwart voor acht een schop onder m'n kont gaf en me in vliegende haast ging scheren, aankleden en m'n rugzak klaarmaken voor de beoogde wandeling waarvoor ik gisteravond de track had gemaakt in Komoot; gaat me nog niet zo heel gemakkelijk af, maar het lukte me in ene keer! Uiteindelijk was ik ruim op tijd klaar en liep naar de bushalte voor de bus van 8.40. Terwijl ik aan kwam lopen zag ik de bus passeren. Maar op de halte kwam er direct een volgende (vertraagde?) bus. En tot mijn verbazing was ik uiteindelijk al om 8.40 uur bij het station; was onverwacht snel gegaan. Tijd genoeg om even lekker in het zonnetje te gaan zitten op het bankje bij de boekwinkel.
Keurig op tijd kwam ik aan op station Putten en nam de bus naar Garderen, Bakkerstraat, het busstationnetje van Garderen. Daar kwam even later een klein busje, zo te zien een buurtbusje dat naar Ermelo ging via Drie; leuke bestemming voor een volgende keer. Ik nam wat later bus 104 naar Uddel en liep mijn track door het kroondomein. De aanloop was best leuk zo door de hoofdstraat van Uddel, langs een slager waar ik bij een volgend bezoek eens naar droge worst moet vragen of een lekker beleg moet inslaan voor mijn lunchboterham. Eenmaal in het bos was ik onder de indruk van de stilte en de rust; het was een fraai bos met veel loofbomen. Helemaal in m'n sas liep ik in het fraaie voorjaarsweer over het uitgezette pad toen mijn telefoon ging: Nathalie met een onverwachte vraag hoeveel jaar ik gedoneerd had; kwam voor mij een beetje uit de lucht gevallen; ik dacht een jaar of 6-8 met onderbreking en antwoordde in die zin. Ze had ook een berichtje meegestuurd, maar dat kon ik niet zo makkelijk lezen en verder geloofde ik het ook wel en liep lekker verder. Maar toen een vraag hoe ik het vond dat ik wellicht honderd donorkinderen zou hebben. Leek mij wat uit de lucht gegrepen en onzin en antwoordde de inmiddels aangegroeide groep reagerende deelnemers aan ons besloten WhatsApp groepje dat zij dan maar een receptie moesten organiseren. Het bleef maar berichten regenen en uiteindelijk kreeg de discussie - als tegenwoordig gebruikelijk - een ongezellige toon. Wat een stampij, veroorzaakt door een of ander nepnieuwtje.
De wandeling was niet zo gek lang en eindigde bij bushalte "De Echoput". Daar de bus naar Apeldoorn en snel door naar Wijhe waar mijn fiets stond te wachten. Lekker in de tuin thee gedronken en nog even nagepraat over de discussie rond "de honderd".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten