Inkopen voor de cassoulet

Ik ben een man van gewoonten; dat realiseer ik mij behoorlijk en af en toe wil ik dat ook wel doorbreken. Zo zijn de dinsdagen en de vrijdagen de dagen dat ik bij boer Dirk melk, kaas en boter insla en de vrijdag wil ik in beginsel toch wel wekelijks naar de markt?! Dat legt een behoorlijke druk op mijn agenda die met al die kinderen en kleinkinderen toch al de neiging heeft om vol te lopen. Komt dan nu nog bij dat ook Zwolle en omgeving best leuk zijn om inkopen te doen en dat Roos en ik wat vaker langer bij elkaar willen vertoeven. Nu voel ik mij ook nog beledigd door "Alex", de kippenvleesman van de markt doordat hij mij "Kareltje" noemde, een spotnaam die men geeft aan mannen die door hun vrouw worden verlaten. Dus is de vrijdagmarkt ook geen heilig moeten meer voor me, har har. Nog dank daarvoor Alex; uit m'n comfortzone gedwongen.
Eigenlijk had ik wel naar de Hanos gewild voor het inkopen van de ingrediënten voor de cassoulet die ik morgen in elkaar hoop te gaan zetten. Roos vertelde mij van de week dat ze daar zo gek op was en in de blog zag ik dat het meer dan 10 jaar geleden was dat ik het voor het eerst en voor het laatst had toebereid. En voor groenten kan ik vandaag terecht bij Westeneng in Bunnik met z'n meer dan uitstekende kas spinazie en fruit van eigen kwekerij. Dat werd dus een rondje in de buurt; eerst naar Westeneng, en daarna naar slagerij van Loo waar niet eens een rij voor de deur stond en tot slot naar Koopman voor exotisch fruit en naar het snoepwinkeltje voor Kokindjes voor Roos.
Ik kwam de laatste winkel uit en daar begon de voorspelde regen; precies op tijd. Thuis gekomen pakte ik de tas in met alles dat ik had ingeslagen voor de cassoulet plus de keuken spullen waarvan ik zo'n flauw vermoeden had dat Roos er niet over beschikte. En toen met de bus weer naar Wijhe.
's-Avonds hadden we het over de WhatsApp correspondentie die Roos had gevoerd met Asbjörn en waarbij een nijlpaard aan de orde was geweest. En daar kwam weer eens een oeroude herinnering naar boven; ooit had ik met J. van Tol, een kennis van 40 jaar geleden, vriend van Dick, een muziekstuk had gespeeld met de grappige naam: "Berceuse for a baby hippopothamus", een slaapliedje voor een nijlpaardbaby. "Een nieuw verhaal Eef", voegde Roos mij toe en ze zocht op Youtube naar een uitvoering van dit grootse werk voor piano en contrabas. Ik stuurde Dick dit verhaal ook en hij herinnerde het zich nog vaag dat ik had zitten pianeren samen met Tollus Vulgaris.