Het Lutteler Zand

De Dinkel bij Beuningen

 Ook de zondag is goed voor het DalVrij abonnement, maar dan moeten de bussen wel rijden. En dat is maar zelden het geval in Twente, maar de bus naar Denekamp - voorwaar geen klein plaatsje - rijdt ook op zondag. Wij wilden naar Beuningen om daar een wandeling langs de Dinkel te maken en over het Lutteler Zand. Helaas rijdt de bus van en naar De Lutte niet dus moest het een heen en weertje worden; geen probleem want het lopen langs een beek is altijd een groot genoegen, zeker in deze tijd van het jaar met al die bloeiende voorjaarsbloemen.
Zelfs vanuit Wijhe is het een hele onderneming; eerst naar Deventer en daar de Intercity naar Enschede en vervolgens de bus naar halte Beuningen in Beuningen. Viel reuze mee en de beloning was echt bijzonder.
Vrijwel de zelfde bloemetjes als in het Savelsbos; alleen hier ook de klaverzuring met haar tere blaadjes; die heb ik in het Savelsbos niet gezien.
Wonderschone beek, zo'n beetje de maat van de Geul in Limburg. Altijd weer bijzonder voor een echte Hollander die kleine stroompjes; natuurlijk hebben we die enorme rivieren, maar die beken vind ik toch wel het mooiste.
Ergens halverwege was een "koffie to go", die Roos niet ongebruikt kon laten; twee jongens, ongetwijfeld broertjes verkochten koffie die door moeders gezet werd aan de andere kant van de beek. Voor de overtocht hadden ze een vlot met trektouw. Inventief hoor. Uiteindelijk kwamen we op het Lutterzand; een bijzondere plek waar veel mensen van kwamen genieten. Ik was hier zo'n veertig jaar geleden al eens geweest toen ik met Anneke bij een collega van ons, die woonde in Denekamp een weekend logeerde bij zijn moeder. Behalve feesten en zuipen zijn we toen ook kievitseieren gaan zoeken en naar het Lutterzand geweest als ik mij goed herinner. De terugtocht planden wij, rekening houdend met de bustijd. Keurig tien minuten voor de vertrektijd waren we weer op de halte; heerlijke wandeling en weer 16 km in de benen.