Das Lied von der Erde

Deze langspeelplaat ken ik vanouds

 Zo'n veertig jaar geleden kocht ik tweedehands van een collega een radio/bandrecorder. Hij had een bandje (voor de jongeren onder de lezers, een bandje was een magnetische drager van de muziek die je kon opladen en wissen) meegeleverd met daarop het vioolconcert van Mendelssohn; Anneke vond dat zo mooi dat ze met het bandje naar een grammofoonplatenzaak is gegaan om de ons onbekende muziek te kopen. Ik gebruikte het apparaat vooral om de KRO concerten op de zondagmiddag op te nemen. De eerste die ik opnam was "Das Lied von der Erde", van de componist Mahler, mij toen nog volstrekt onbekend. Vriend Dick zou daar later verandering in brengen. Overigens gek dat ik die componist niet kende, want ik kende wel wat van zijn muziek, drie van de Rückert Lieder maar ook "Abschied" van Das Lied von der Erde. Mijn ouders hadden een langspeelplaat van Kathleen Ferrier met deze liederen; daarom kende ik ook die schitterende uitvoering van haar van dat laatste onderdeel van die prachtige Symfonie met dat emotionele einde met het woord: "Ewig". De laatste keer dat ze dat woord zingt klinkt het als een snik en dat heeft mij altijd gegrepen. Ooit las ik een column waarin iemand de zelfde emotie beschreef bij die laatste snik als die ik voelde; vond ik bijzonder.
Vanmorgen had ik echt zin om in rust van muziek te genieten en ik pakte van de SD schijf das Lied von der Erde uitgevoerd door Haitink met een tenor en een bariton. Vond ik mooi, maar ik miste eigenlijk Kathleen Ferrier met haar prachtige vertolking in het laatste deel. Dat heb ik vervolgens van Youtube geplukt en beluisterd; indrukwekkend. Maar ik las ook een tekst over het ontstaan van dit prachtige stuk muziek; het was feitelijk het afscheid van het leven dat Mahler hierin neerlegde; zijn eigen leven wel te verstaan dat inderdaad 4 jaar later ten einde was.