Kleine snoodaard

 

Gezellige foto met kleindochter

Hoewel ze Roos nog nooit heeft ontmoet vraagt ze wel altijd naar "Oma Roos". Ik heb het over kleindochter Ronja waarvoor mijn inzet vandaag als oppas was ingeroepen door dochter Joke die "het niet zo goed kan vinden met Roos" om het maar eens eufemistisch te benoemen; voor mij als vader resp. partner een bittere situatie helaas. Roos en ik vinden het zo ontzettend leuk dat Ronja geïnteresseerd is in familierelaties en dat met haar drie jaartjes; ze vraagt ook altijd naar mijn pappa en mamma en zelfs naar mijn opa's en oma's en staart dan diep in het voor haar niet te begrijpen verleden. Maar oma Roos vertegenwoordigt het heden. Toen ik vanmorgen vertrok uit Wijhe had Roos mij een geschenkje voor Ronja meegegeven; een stenen ei met tekentjes erop van uit het aborigenee museum: "een geluksei".
Bij aankomst in Gouda werd ik weer zo lief begroet door Ronja met haar blonde krulletjes. Vader Pieter trok zich direct terug op zijn werkkamer; hij werkt al meer dan een jaar vrijwel alleen maar thuis; lijkt me vreselijk.
Ronja liet mij zien hoe keurig ze kon knippen; ik gaf haar namens oma Roos het geluksei en liet haar een foto zien van oma Roos; ik stuurde Roos ook een fotootje van Ronja met het geluksei in haar handje en liet Ronja een dankjewel inspreken op WhatsApp. 
Best gezellig de oppas op zo'n kleintje; moet niet te vaak zijn, maar het is best leuk. Ik had als altijd wat lekkers meegenomen; wat spektaart en stukjes kleingesneden droge worst. We gingen ook naar de speeltuin; een klein plekje met glijbaan, schommel en een wipwap. Het was verrekte koud, maar al met al waren we een uur onderweg. In die tijd haalde Pieter kleinzoon Bram op van school. Dan is het wel gedaan met de rust. We gingen lunchen en daarna ging het tweetal kinderen lekker spelen terwijl Pieter weer aan het werk ging. Uiteindelijk kregen ze mot en zag ik dat Ronja heel moe was; en ja hoor, ze wilde best even slapen. Diep in slaap lag ze naast me op de bank; Bram was lekker in z'n eentje aan het spelen maar kwam toen ook bij mij op schoot een beetje "chillen" zoals hij dat noemde.
Tegen half zes kwam Joke ook thuis uit haar werk en ging direct koken. Ze wist uiteindelijk een zeer gevarieerd diner op tafel te zetten waarvan we met z'n vijfjes genoten. Zo efficiënt als ze in de keuken was bezig geweest dwong mijn bewondering af!
Gelukkig is inmiddels de spertijd verruimd tot 22.00 uur want niet veel eerder dan dat tijdstip passeerde ik de drempel van m'n flatje.