Remco Campert

In mijn middelbare schooltijd heb ik voor het eerst van hem gehoord en zijn boek "Liefdesschijnbewegingen" gelezen. Voor mij een eerste opening naar de moderne literatuur, kortom een verhaal waar geen eind aan was vast te knopen; zal het eens opnieuw lezen; naar ik begreep is het boek een reflectie van het leven in "Jagtlust", een door Annejet van der Zijl fantastisch beschreven bijzondere bladzijde in de ontwikkeling van ons land, een opmaat voor de ruige zestiger jaren. De beroemde regels: "Iedereen naaide en zoop", van de hand van de jonge Remco slaan vooral op die episode kennelijk. 

Min of meer na het vernemen van het verscheiden van deze laatste telg van de "vijftigers" heb ik Jagtlust weer eens ter hand genomen nadat ik na enkele verhalen wel weer genoeg Lampo had verwerkt. Snikkend van het lachen en met stijgende verbazing lees je over het merkwaardige leven aldaar, deels vastgelegd in de "Jagtlust kroniek", door de onder synoniem Wim Kant schrijvende Remco Campert. 
Hij was een groot vrouwenliefhebber begrijp ik achteraf; zou je niet zeggen wanneer je die wat onnozele gezichtsuitdrukking van hem uit zijn jongere jaren terug roept in je gedachten. Ik zal eens wat meer van hem gaan lezen voordat hij als Mülisch, Vestdijk, Wolkers en Lampo in de vergetelheid verdwijnt.