Brutaal?

 Bij het heideveldje in "mijn bos" staat sinds enkele jaren een bankje; ik zit daar graag wat te peinzen en vaak ook te praten met anderen die van dit openbaar meubelstukje gebruik willen maken. Onlangs nog zat ik daar en kwam een oudere dame vragen of ze bij me mocht zitten; natuurlijk mocht dat; ik ga altijd expres een beetje aan de kant zitten zodat het anderen duidelijk mag zijn dat ik het bankje niet voor mezelf wil gebruiken.
Nu met die warme dagen is dat bankje voor mij een welkome zit na een eerste vijf kilometer van huis. En zo ook een dezer dagen; ik had m'n 5 kilometertjes achter de rug en zag dat er al iemand op het bankje zat. Ik ging er heen en zei: "even uitpuffen hoor", en zag dat de meneer die er al zat aan het telefoneren was; "nou ja, geen praatje dus", dacht ik nog, maar tot mijn verrassing richtte de heer zich enigszins geïrriteerd naar mij en zei tot mijn stomme verbazing: "ik voer een privé gesprek"; kennelijk dacht hij dat ik zat mee te luisteren en toen ik wat verbaasd afwachtte van "wat nu?", stond hij boos op en zei: "u bent wel brutaal", mij verbluft achter latend. 
Na enige tijd liep ik verder en daar stond genoemde heer nog steeds te telefoneren net als al die mensen in de trein tegenwoordig; toch ook vaak persoonlijk denk ik har har. 
Ik liep te peinzen wat er toch een misverstanden over niets kunnen ontstaan; als joviale Amsterdamse bejaarde jongen had ik zo'n reactie niet voor mogelijk gehouden. "Misschien iets voor Beatrijs", die een rubriek heeft in de Trouw waarin je dergelijke maatschappelijke probleempjes kunt voorleggen aan deskundig oordeel. Zo'n bankje is toch voor algemeen gebruik en kun je toch niet reserveren?! Dat alleen al.