Breitachklamm

 

Roos aan de Breitach

De eerste dag van ons bezoek aan Beieren begon al goed met een excursie naar de Breitachklamm, een diepe kloof dwars door de rotsen met ruig stromend water. Een hele kermis natuurlijk met toegangspoortjes en moderne elektronische biljetjes, maar daar achter ontsprong zich een heerlijk, fijn natuurgebied. Een voortkabbelend bergstroompje met helder water; ik kon het dan ook niet laten om het pad te verlaten en direct naar het water te gaan, mijn handen erin te steken en een paar slokken van het natuurwater te proeven; wat had ik dat gemist. Ik ben in mijn leven niet zo gek vaak in de bergen geweest, maar dat stromende, heldere en klinkende water vind ik zo'n schitterend fenomeen. Ook Roos daalde af en genoot. We liepen verder en daar zag ik wat ik natuurlijk had kunnen verwachten; een "wandelpad" als de wandelpaden in Nieuw Zeeland; aangelegde vlonders waarover het pad begon. Kon ook niet anders want die kloof is niet alleen schitterend door natuurlijke processen gevormd, maar daardoor ook vrijwel ontoegankelijk voor bezoekers. Daarin is voorzien door een veilige constructie die af en toe hoog boven het ruig stromende water de bezoeker uitzicht biedt op dit bijzonder stuk natuur; we genoten. Ik maakte een video die helaas te groot is om opgenomen te kunnen worden in deze blog. Misschien dat dit ooit nog mogelijk wordt.

Diep beneden het ruige water

Aan het eind van de attractie was de bewegwijzering nogal cryptisch en liet ik het verder graag over aan mijn lieve Roos die inderdaad een prettige terugweg bedacht. Daarbij konden we aansluiten bij een jongeman die daar zat te lunchen met schitterend uitzicht over de beek. Uiteraard kwamen we met hem in gesprek waarbij het toch wel handig is dat wij beiden behoorlijk vloeiend Duits spreken. De terugweg was niet langs de klamm, maar over de berg heen en om de klamm uiteindelijk terug naar de parkeerplaats. Een deel van het gezelschap was uiteindelijk verkeerd gelopen en dankzij een vriendelijke en behulpzame buschauffeur toch hier ter plekke gearriveerd; een hele consternatie. We reden welgedaan terug naar het hotel en maakten ons gereed voor de eerste bridge avond.
We merkten dat het een gezelschap was dat toch primair voor het bridgen deelnaam aan deze reis; hoog niveau zodat we maar matig in ons spel kwamen en in de onderste regionen terecht kwamen. Kon mij niet zo veel schelen. Ik had er meer moeite mee dat het zo laat was afgelopen dat we niet meer in het licht een glaasje konden nemen op het terras. Kwam helemaal goed.