Zandbak voor Emily

 

Emily in de zandbak

Natuurlijk hebben we er als moderne mens met onze almaar voortschrijdende techniek een puinhoop van gemaakt; onze natuurlijke habitat is inmiddels veranderd in een steenwoestijn met snelwegen en fabrieken. Neemt niet weg dat ik erg in mijn schik ben met die moderne communicatiemogelijkheden en ook vreselijk trots op onze soort die nu met de nieuwste ruimte telescopen processen zichtbaar kan maken die miljarden jaren geleden hebben plaatsgevonden. Of iedereen er zo tegenaan kijkt betwijfel ik, maar die wetenschappelijke ontwikkelingen stemmen mij met trots en vanmorgen heb ik er volop van kunnen genieten.
Vroeg in de morgen ging mijn smartphone piepen; een WhatsApp zo te horen. Ik was al heerlijk uitgeslapen en keek wat er aan de hand was; het was Martijn die mij vanuit Indonesië vroeg of ik vandaag gelegenheid had voor een video call. Nou, dat had ik wel en wel direct. Martijn wilde alleen nog een droog hemd aantrekken omdat hij had gefietst in de Indonesische hitte. En even later zaten we - beiden glunderend - met elkaar te video chatten zoals dat heet. Leuk hoor en of je bij elkaar op visite bent. Margot en zelfs de kleine Emily namen af en toe deel aan het gesprek. 

Oogst uit de tuin van Roos

Martijn en ik zijn beiden niet zo van het telefoneren, maar zo af en toe even zo bij elkaar inbreken met een video gesprek is heel iets anders. Je praat heen en weer en je laat wat zien. Het toppunt voor mij was toch wel de kleine Emily, spelend in de zandbak die gewoon in huis staat; overgenomen van andere Europeanen waarvan de kinderen inmiddels te groot waren voor de zandbak. Emily zat heerlijk te spelen en te voelen aan het zand, scheppen en kliederen; prima!
We spraken o.a. over de klimaatverandering en dat het hier zo heet wordt de komende dagen. Ik vroeg of je in zo'n tropisch gebied bij evenaar ook veel merkt en tot mijn verbazing bleek het daar voor het eerst in mensenheugenis te hebben gehageld en wel met hagelstenen zo groot als tennisballen. Hun hulp dacht werkelijk dat de wereld aan het vergaan was zo erg was het. En toen was het echt tijd voor het ontbijt daar aan de andere kant van de wereld die dankzij de moderne techniek wel "om de hoek" lijkt te zijn. Leuk begin van de week na een fijne vakantie.
Even later kreeg ik een WhatsApp van Roos met een foto van "de oogst" uit haar tuin. De afgelopen week zijn de bonen en de bessen stevig aan de groei gegaan met een flinke opbrengst als gevolg. Leuk!