Prachtige compositie

 Ruim 20 jaar geleden hebben Roos en ik de eerste schreden op het pad van het componeren gezet. Aanleiding was enerzijds onze gezamenlijke liefde voor het lied en inspiratiebron toch vooral de pracht van het Luxemburgse landschap waar wij regelmatig wandelden. In het voorjaar had je daar zo'n witte pracht van sleedoorn langs de paden. Roos kon niet alleen zingen, maar ook goed dichten en produceerde een twaalftal, vaak prachtige gedichten. Ik had het op mij genomen om die gedichten te voorzien van bijpassende piano begeleiding; had ik nog nooit gedaan, maar wonderlijkerwijze inspireerden de teksten van Roos' gedichten mij direct tot melodieën, echter, het uitwerken daarvan tot partituren was voor mij een hels karwei; kon ik goed piano spelen, daar had ik de grootste moeite om e.e.a. omgekeerd ook vast te leggen. En naar mijn aard, gaf ik het dan ook op. Een enkel lied had ik van begin tot eind uitgewerkt, maar de meeste heeft Roos toen uitgewerkt en tot partituren gemaakt. Die zijn ook uitgevoerd tijdens de openbare viering van haar 50e verjaardag; bravo! zeg ik nu tegen onszelf tegen de achtergrond van wat er sinds die tijd allemaal is gebeurd. Roos is namelijk doorgegaan met componeren, heeft les genomen en heel veel energie en creativiteit tentoon gespreid.
Vandaag liet zij mij een nieuwe serie liederen horen die mij vaag bekend voorkwamen van de geluiden die zij aan haar elektronisch op de computer vastgelegde partituren kon ontlokken; ik heb de grootste moeite om die elektronische geluiden cerebraal om te zetten tot muziek, laat staan tot gezongen liederen. Maar nu had ze van een aantal nieuwe liederen de repetitie resultaten van zangeres en pianist; ik was zeer onder de indruk en kon niet anders dan met dit resultaat enorm prijzen; ze is een echte liedcomponist geworden!