Leg de handdoeken maar voor de kamerdeur!

Het kasteel van Mheer

Voor vandaag had ik bedacht om Roos een heel bijzonder paadje in het bos van Slenaken te laten zien. Toen ik onlangs een track van Gronsveld naar Mechelen had gelopen kruiste ik dat bos via een paadje dat mij zo aan Griekenland deed denken; feitelijk ontoegankelijk voor NLse begrippen, maar des te leuker. Om nou helemaal in Gronsveld te beginnen was niet nodig daarom stelde ik voor om in Mheer te beginnen en dan die track te lopen naar Mechelen. Nou, dan ken je Roos toch slecht Eef! In Mheer aangekomen liep Roos direct onder de poort door en liep zonder dralen ook verder. En daar waar ik wilde beginnen aan de voorgenomen track moest ik er wel achteraan. Kwam ook wel goed uit want de heg aldaar was zo verscholen dat ik die kon gebruiken als herentoilet. Inmiddels was Roos een stuk verder gelopen naar weet ik waar naar toe. Ik liep dus ook de poort maar door en was gewoon versteld van wat ik daar zag! Een schitterend kasteel; niet te geloven dat ik dat nooit eerder had aanschouwd; kom hier al meer dan 40 jaar. Met mijn oude vader heb ik zo vaak het stuk van Mesch naar Mheer gelopen en nooit het kasteel gezien. Dat werd dus een heel andere aanloop door de velden en landerijen van het kasteel en ook Mheer hebben we verder gemeden omdat Roos een mooiere aanloop vond. Wat moet ik toch zonder haar talenten?!

Roos op het "Griekse" paadje

Het stuk dat ik verder had laten construeren door Komoot liep door de velden richting Mechelen. Bij de Gulp aangekomen zagen we in Beutenaken dat gezellige café waar ik al enkele keren achteloos aan voorbij ben gegaan de afgelopen weken. Nu niet dus, en in de toekomst ook niet meer want ze hebben daar heerlijke vlaai en een gezellige tuin om in te zitten. We werden uitgenodigd om plaats te nemen aan de tuintafel bij twee dames waarmee we  - hoe kan het anders - genoeglijk aan de praat kwamen. We verlieten de tuin via een bruggetje over de Gulp en kwamen weer op de track en uiteindelijk ook op dat "Griekse" paadje dat Roos inderdaad versteld deed staan. Ze gaf mij de indruk dat dit echt de moeite van het bezoek waard was, maar voor de zekerheid liet ik haar de rest van ons traject maar construeren via het bos van Slenaken. Dat was prachtig en gezien de tijd namen we een halte van bus 57 waarvan ik nooit eerder gebruik had gemaakt. We waren in de bekende vloek en een zucht weer in Valkenburg en snoepten weer van het ijs aldaar. Terug op de kamer wat gelezen en gedoucht en weer heerlijk gegeten. Vanaf half acht met rooie kop van de hele dag in de zon buiten hebben we zitten bridgen. Ging wel aardig, maar ik was zo moe dat ik na het laatste spelletje voorstelde om direct naar boven te gaan. "Leg de handdoeken maar voor onze kamerdeur", zei ik nog gekscherende tegen Henk, de spelleider van dit bridgeweekend. Was natuurlijk een grapje, want we hadden nooit verwacht dat we hoog genoeg zouden eindigen. Dat bleek de volgende dag wel degelijk het geval te zijn geweest tot onze verbazing. Ik vroeg aan Henk opnieuw gekscherend waar onze handdoeken waren waarop hij ernstig zei dat die nog in de kast lagen. Zelfs toen geloofde ik hem niet echt en dacht opnieuw aan ironie.