 |
| Voorheen 't Zwaantje |
Vandaag, hoe kan het anders weer aan de wandel en nu van Maarn naar Soest Zuid zoals ik gisteren omgekeerd van plan was te doen. Het zou uiteindelijk naar Den Dolder worden omdat het me wat te veel werd. Ik moet ninet te veel van het ouwe lijf vragen merk ik soms.
Ik kon pas wat laat beginnen met de wandeling, maar vertrok welgemoed uit Maarn. Eerst ging ik naar de slager aldaar. De afgelopen tijd was ik vaak in Maarn geweest en die slagerij was me opgevallen; een grote werkplaats achter de winkel;zo groot, dat ik me afvroeg of ze misschien ook nog zelf zouden slachten. Maar vandaag ben ik naar binnen gegaan en heb een gedroogde worst gekocht en heb met de slager staan praten en het tentoongestelde vlees bekeken. Er lagen karbonades van het Iberico varken en daarom vroeg ik hem of hij ook pluma verkocht. Dat kende hij niet maar hij was wel geïnteresseerd in wat het was, dat antwoord moest ik schuldig blijven. Ik hoop maar dat hij het zelf gaat uitzoeken zodat we een adresje hebben voor dit allergeweldigst stukje vlees. Ik was de winkel nauwelijks uit of ik pakte de gekochte worst uit de zak en begon eraan te knagen; ik wist werkelijk niet wat ik meemaakte; het was zo lekker dat ik Roos later ook appte dat het de lekkerste worst was die ik ooit gehad heef (om Koot maar eens te citeren). Als ik in Maarn begin met wandelen is het niet meer alleen voor de etappe maar zeker voor die slager!
Het begon over redelijk bekend terrein, met name het stuk dat ik onlangs met vriend Dich heb gewandeld maar ging uiteindelijk over in mij onbekende paden en kwam in de plaats Soesterberg. Daar kwam ik langs het vroeger nogal bekende restaurant 't Zwaantje, inmiddels omgetoverd tot een Chinees restaurant. Even verderop een gestileerde straaljager als monument. "Truus", de speachcontrol van Komoot maakte mij echt aan het lachen toen ze de naam van de straat noemde: "Veldmaarschalk Mont Gomerij", uitgesproken op z'n fonetisch; ik begreep even niet wat ze zei, maar schoot even later in de lach. Die ouwe Engelse ijzervreter Monty zou het niet hebben verstaan als zijn naam.
De route ging ook over het voormalig vliegveld dat inmiddels was veranderd in een woeste grasvlakte en gepresenteerd werd als een broedplaats voor de veldleeuwerik. Even later hoorde ik er ook daadwerkelijk eentje zingend opstijgen zoals dit vogeltje graag doet. Verderop ook een monument voor gevallen militairen van de luchtmacht; imposant en een enorm aantal waar je dan toch wel even bij stil staat hoor!
En toen door naar Soest was de bedoeling. Ik bedacht mij dat Den Dolder misschien nog iets handiger was en stopte de track en maakte ter plekke een nieuwe naar Den Dolder; fluitje van een cent. Uiteindelijk werd het samen zo'n 17,5 km en dat was ook wel mooi geweest; ik moet wat meer rustige dagen inbouwen vrees ik. Nou ja, of wat minder kilometers per keer maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten