 |
| Alles klaar voor de uitvoering |
We mogen weer helemaal "los" met de Vereniging Vrienden van het Lied, d.w.z. zonder extra maatregelen weer genoeglijk met z'n allen naar een concert. En zo gingen we vandaag naar Utrecht om het recital van Mijke Sekhuis, sopraan met Shuann Chai aan de vleugel bij te wonen. Het was lekker zonnig weer; om duistere reden reden de treinen de hele dag niet, dus gingen we maar met de bus naar Neude en liepen langs de gracht naar onze vaste "concertzaal" met de leuke naam "Zeven Linden". Onderweg kreeg ik, geheel tegen mijn gewoonte in, trek in een ijsje; kwam waarschijnlijk omdat Roos mij zo vaak tijdens het passeren van "de Italiaan" onderweg had verteld dat het ijs daar het beste ijs van Utrecht was. En dat bleek ook inderdaad zo; precies op temperatuur, de consistentie en de smaak waren perfect en met "een halfje slagroom" kon je het geheel ook zonder slagroom aan je neus van het hoorntje lekker afsnoepen. Was me wat aan de grote kant, maar voor 2022 heb ik weer genoeg ijs geproefd; in het vervolg weer gewoon een likje van het ijsje van Roos ha ha.
Aangekomen bij de Zeven Linden werd iedereen alweer opgewacht en begroet door Robbert, de coördinator van de afdeling Utrecht; het is altijd tiptop voor elkaar onze bijeenkomsten. De zaal liep lekker vol en eenieder zat geanimeerd met elkaar te praten. De opluchting dat Corona met al z'n maatregelen achter de rug was, was duidelijk voelbaar. Na de oproep om toch vooral de mobiele telefoons uit te schakelen begon het recital.
Mijke begon met te vertellen hoe zwaar het was geweest om als artiesten de Corona episode te beleven en uit te zitten. Ineens viel alle activiteit uit je handen. Het was mij in die tussentijd door de verhalen van Roos wel enigszins geworden dat de cultuursector het erg zwaar had, maar nu hoorde ik het direct van een van de slachtoffers. Ik werd er toch behoorlijk van door elkaar geschud; had de hele Corona ellende zelf nauwelijks als indringend ervaren en had mij gewoon geschikt naar de maatregelen die werden opgelegd ondanks dat ik het daar inhoudshalve nauwelijks mee eens was; maar eronder gebukt gaan was geenszins het geval. Kon dus ook heel anders. Na afloop van het concert heb ik daar nog even met Mijke en Shuann over gesproken.
Het concert zelf was behoorlijk zwaar met veel werk van Mahler, zelfs orkestliederen uit een van de symfonieën, maar ook het lichtvoetige verhaal uit des Knaben Wunderhorn over de zangwedstrijd tussen de nachtegaal en de koekoek onder jury van de ezel vanwege zijn grote oren. Leuk verhaal dat mij onbekend was in tegenstelling tot het lied zelf, dat ik al vele jaren geleden heb beluisterd dankzij vriend Dick. Liederen van Duparc, altijd mooi en tot slot 4 liederen van de Beatles, gearrangeerd door Louis Andriessen in de stijl van verschillende componisten waaronder Händel. Het eerste lied was "Yesterday" van Paul McCartney. Dat ging er bij wel heel diep in; ik moest slikken en had gewoon moeite om m'n tranen binnen te houden; natuurlijk af te doen als een sentimentele ouwe gek, maar het was gewoon zo. Gelukkig was het laatste lied een soort persiflage in mijn beleving op de muziek van Händel, duidelijk niet de lievelingscomponist van Andriessen ha ha. Zelfs tot twee keer toe een recitatief in een lied van de Beatles en steeds de afgezaagde manier waarop Händel meestal een thema afsluit. Perfect gedaan.
Een welgemeend applaus tot slot van het recital.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten