 |
| Dan maar dit boek |
Op zeker moment realiseerde ik me dat ik met vijf boeken over oorlog tegelijk aan het lezen was: de klassiekers, de Ilias van Homeros en "Zonen van Mars" van Livius; Jared Diamond met een hoofdstuk over oorlogen tussen papoea stammen, het boek "vijf jaar bij Hitler" en tot slot een boek dat Ab me bijna dwingend ter lezing had aangeboden over de historische ontwikkelingen van Rusland, een boek dat volgens Ab de lezer kon doen begrijpen wat president Poetin van plan is met de invallen in Oekraïne. Ik werd al dat oorlogsgedoe een beetje zat. Daarom maar eens wat anders, wat vrolijkers en misschien ook wel wat interessanters. Zo heb ik het boek "Deep time" van Helen Gordon opnieuw doorgenomen en het boek "Wat bomen ons vertellen" van Valerie Trouet; wetenschaps journalistiek resp. pure wetenschap en beide bijzonder de moeite waard, maar uiteindelijk word je ook daar niet echt vrolijk van. Trouet beschrijft hoe in het historisch verleden opstanden, volksverhuizingen en hongersnoden samenhingen met klimaatveranderingen. Langdurige droogtes speelden daarin een belangrijke rol en die kon zij door nauwkeurig jaarringen te bestuderen precies dateren en koppelen aan de maatschappelijke problemen en daarmee ook prehistorische ontwikkelingen direct koppelen aan droogte periodes. En in het boek van Gordon lees ik een daarmee samenhangende opmerking van een klimatologisch specialist dat door het veranderend klimaat vooral de ernst van droogt voor de landbouw het cruciale probleem gaat worden. Vrij opgetekend uit zijn mond stelt hij dat door het veranderend weersysteem water gaat vallen in de gebieden die dat nu niet ontvangen en omgekeerd dat de landbouwgebieden juist last van droogtes zullen kunnen gaan krijgen met alle ernstige gevolgen van dien. Ik merk op dat er heden in Australië, een toch bij uitstek droog continent de laatste weken krankjorem veel regen is gevallen met overstromingen gepaard gaande. Ik houd m'n hart vast.
Dus ook dat verhoogde mijn vrolijkheid niet echt. Wèl zette het mij aan tot filosofische gedachten waarom ik dit allemaal zo erg vind. Dat wil ik ook eens in een blog proberen uit te werken.
Overigens probeer ik binnen mijn vermogen zo weinig mogelijk CO2 te doen produceren door de CV niet aan te zetten en kou te lijden, altijd met de fiets of OV e.d. Vliegen wil ik niet meer, maar wat me vooral opvalt is dat ik daarmee toch vooral als een zonderling word beschouwd en niet als iemand die goed bezig is. Nou ja, dan maar weer eens Joseph Roth ter hand nemen; dat is interessante literatuur en speelt hooguit in de aanloop van de industriële revolutie, de opmaat van de huidige ellende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten